Juul van de Kruijs

EK crossduathlon Roemenië  28-07-2017 

Na mijn derde plaats bij de crossduathlon in Austerlitz mocht ik Nederland vertegenwoordigen op het EK in Targu-Mures. Helaas voelde ik me niet zo fit in de week vooraf. Uiteindelijk ging de wedstrijd ook niet goed en finishte is als 25e. Toch was het een toffe ervaring.

Triathlon winst in Arnhem met TVW! 30-04-2017

Nog steeds ben ik niet helemaal blessurevrij, en heb ik niet zo veel kunnen lopen, maar toch gingen de duathlons van Hilversum en Geel dit voorjaar nog niet zo slecht. Twee keer rond de 20e plaats in deze wedstrijden op nationaal niveau. De eerste triathlon van het jaar was erg succesvol. Hieronder het verslag:

SuperSunday, daar was iedere triathlonvereniging in Nederland stiekem de hele winter mee bezig. Alle teamcompetities op één dag op hetzelfde parcours in Arnhem in ploegentijdrit vorm. Vanaf 10 uur tot laat in de middag aan een stuk door ploegen die vertrokken voor een race van 475m zwemmen, 20km fietsen en 5km lopen. Triathlonvereniging Weert was met twee heren en twee damesteams present en er waren ook lekker veel supporters meegereisd naar Arnhem. Met 20 graden en volle bak zon was het ook uitstekend triathlon weer. Ik mocht met Remco de Veen, Joey Ubachs en Roel Wijnands in de 2e divisie starten. Voor mij als duathleet was het al weer jaren geleden dat ik een triathlon gedaan had, dus vooral het zwemmen vond ik wel spannend. De verwachtingen waren ook hoog gespannen. We gingen voor niets minder dan de winst. Met zwemmen trok Remco de kop en controleerde Roel in laatste positie. Aan Joey en mij als mindere zwemmers de taak om bij te blijven. De eerste 100m voelde heel relaxed, maar na 300m moest ik toch mijn best doen om bij te blijven. Ik schrok even toen ik een gat moest laten op Joey, maar toen bleken we al in de laatste 50m te zitten. Ik zwom met wetsuit en dat bleef met de wissel achter mijn chip hangen waardoor ik een paar kostbare secondes verloor en ook Joey wisselde niet super snel, maar uiteindelijk waren we toch snel gegroepeerd op de fiets en ging op de eerste heuvel meteen de gaskraan open. Misschien zelfs wel net iets te hard, want Joey moest na een paar kilometer helaas al lossen. We moesten toen dus met drie verder en mochten in de rest van de wedstrijd niemand meer kwijtspelen. De hellingen maakten het fietsen extra zwaar. Na de eerste ronde van 10km had ik even een slecht momentje, maar gelukkig was Remco heel sterk en kon hij toen een langere kopbeurt doen. Inmiddels hadden we de ploeg die 1.15 min voor ons gestart was al achter ons gelaten en vlak voor de wissel haalde we de ploeg die 2.5 minuut voor ons gestart was in. Helaas was het in de wisselzone te smal om te passeren en zat ik klem achter die ploeg waardoor ik met een kleine achterstand op mijn eigen team aan het lopen begon. Ik kwam ook niet lekker op gang op het eerste klimmetje, maar na een duwtje in de rug en wat aanmoedigen van Remco kon ik een beetje in mijn ritme komen. Remco had nog energie over om Roel aan te moedigen en vooruit te duwen. Die zat behoorlijk stuk maar liep wel gewoon stug door. Aan de finish bleken we maar liefst 1.21 min onder de tot dan toe snelste tijd te zitten, waardoor we het recht kregen om plaats te nemen in de hottub. Enkele minuten later wisten we dat het gelukt was. Winst in de eerste competitiewedstrijd!

Jos Feron Cup Beegden 27-11-2016

Ik had iets verzuurde benen van de afgelopen trainingen, maar toch had ik zin om weer een cross te fietsen. Het parcours in Beegden bij de Jos Feron cup was het eerste stuk vlak en snel, maar in het tweede deel ging het los met een aantal flinke klimmetjes en afdalingen door los zand. Helaas startte ik achteraan omdat ik pas 1 wedstrijd heb gedaan en dus laag sta in het klassement. Inhalen was lastig in het begin en er vielen al vrij snel gaten, maar ik kon toch wat mensen voorbij en wat gaatjes dichten. Op een lastige helling, waar ik met infietsen fietsend boven kwam, moest ik echter lopen en sloeg mijn ketting eraf.  Daardoor verloor ik tijd en een paar posities. Een van deze posities had ik na een ronde weer terug, maar daarna kreeg ik last van een aanlopend achterwiel. Het schokte ook bij het aanzetten na een bocht. Dus toen ben ik afgestapt. Mijn snelspanner bleek los, dus die heb ik aangedraaid. Dat was weer kostbaar tijdsverlies. Ik zat toen namelijk ook nog net in een goed wiel. Dat van de snelste master. De laatste ronde zag ik dat ik dichter kwam op mijn voorganger. Alleen de winnaar in mijn categorie reed uiteindelijk een snellere laatste ronde, maar dat was niet genoeg om een plekje te winnen. Ik finishte als 7e. Mijn beste resultaat in een Jos Feron cup tot nu toe. Ik heb het gevoel dat er nog wel meer in zit. Het is hoopgevend dat ik nog een snelle laatste ronde kan rijden.

Foto: Theo Gelissen

Het CX seizoen is begonnen! 17-11-2016

Ik ben nu ruim een jaar de gelukkige eigenaar van een cyclocross fiets. Aangezien het hardlopen vanwege een blessure in mijn voet nog niet zo goed gaat, ben ik daar ook wedstrijden mee aan het rijden. Als het crossen niet lopend kan, dan maar op de fiets. Het is echt geweldig. Na mijn eerste lastige zandcross in Helmond bij de Helmcross kwam ik erachter dat mijn stuurmanskunsten niet meer zo goed waren als aan het einde van de vorige winter. Bij mijn tweede cross in Schweiberg, tevens districtskampioenschap Zuid van de KWU, kreeg ik helaas na een kwartier al een stootlek in de technische afdaling met veel keien en boomwortels. Ik heb helaas nog niet de beschikking over tubes. Daarmee komt een stootlek bijna nagenoeg nooit voor. Afgelopen week in Rijen was de leukste cross. De Vijf Eiken cross. Door afwezigheid van enkele kleppers door andere cross in hetzelfde weekend reed ik daar mee voor de winst. Dit keer nauwelijks gevaarlijke plekken voor een stootlek. Ik zat relatief relaxed mee in de kopgroep en was van plan in de voorlaatste ronde wat te proberen, maar 1 ronde daarvoor maakte ik een enorme rem/stuurfout, waardoor ik mijn extra energie moest gebruiken om een gat dicht te rijden. Dat lukte maar toen ik net was aangesloten moest voor me iemand van de fiets waardoor het gat met de twee ervoor ontstond. Ik bolde uiteindelijk als derde over de streep. Mijn eerste bos bloemen op de crosser.  De cross waar ik deze winter het meeste naar uitkijk is het Nederlands Studenten Kampioenschap veldrijden in Tilburg op 29 januari.

Kermiskoers Den Hout 17-9-2016

Na mijn vorige bericht op deze site heb ik helaas geen aansprekende resultaten kunnen posten. Mijn hardloopblessure blijft me dwars zitten. Zonder noemenswaardige hardlooptraining heb ik toch nog mee gedaan aan de Run Bike Run series. Dat ging naar omstandigheden nog best goed. Bij de finale in Enschede, die bestond uit een teamestafette, wist ik individueel een 17e tijd neer te zetten. Met het team van TVWeert werden we ook 17e in de eindranking.

Ik heb deze zomer ook wat wielerwedstrijdjes gedaan. Twee wedstrijdjes in de buurt voor renners zonder licentie. Daarvan werd er een helaas ontsierd door een heftige valpartij waarna de wedstrijd werd stilgelegd. Een keer heb ik  met een daglicentie met de echte mannen meegedaan bij een NWB koers in Roermond. Dit was op een rondje van slechts 990m dat 75 afgelegd moest worden. Mede vanwege een iets te aanvallende manier van koersen, het benauwde weer en weinig tijd om te drinken op het bochtige parcours ben ik na 56 rondjes afgestapt. Ik had nog niet de hardheid en het vermogen om op dit niveau meer dan 70km mee te kunnen, maar het smaakte wel naar meer. Afgelopen week besloot ik nog een koers te rijden als voorbereiding op het NSK wielrennen in Nijmegen op 25 september.  Deze kermiskoers in Den Hout was maar 40km op een rondje van 1300m. Het was mijn eerste koers in het shirt van TSWV De Meet, de studenten wielervereniging waar ik lid van ben geworden. Het peloton in Den Hout was niet zo groot(+/- 35 man). Ik kon me in het begin goed beheersen als er mensen wegreden en zo wat krachten sparen. Op den duur ben ik toch meer naar voren gereden om minder hard te hoeven aanzetten na de bochten. Het harmonica effect in het peloton dat optreedt bij een bocht werkt achterin in je nadeel. Ik ben toen ook een keer mee gesprongen met een ontsnapping. Toen ik later op kop van het peloton reed en er een laatste ronden voor een premiesprint werd aangekondigd heb ik een ronde flink doorgereden om deze te pakken. Dat lukte. Ik had tot mijn verbazing nog maar twee man in mijn wiel, maar we werden al weer snel bijgehaald. Op 5 rondes voor het einde realiseerde ik me dat ik te ver van achter zat. Gelukkig viel het op vier rondes voor het einde stil en toen greep ik mijn kans en reed weg. Ik kreeg van beide grote ploegen iemand mee. Daarachter viel het stil mede vanwege afstopwerk van De Meet ploeggenoot Nol van Loon. Ik had opeens echt kans op een podiumplek. Geweldig gevoel! De twee medevluchters namen niet echt goed over, maar dat deerde me niet zo veel. Een van de drie leek ook echt niet meer te kunnen. Met nog een ronde te gaan was het zeker dat we met zijn drieën mochten gaan sprinten voor de overwinning.  Ik probeerde de sprint te ontwijken door al na de eerste bocht hard aan te gaan, maar helaas werd ik bijgehaald. Ik werd tweede, maar omdat ik nooit verwacht had het podium te halen voelde het toch een beetje als winnen.

Hardloopgala Gilze en RunBikeRun (5-21-2.5km) Zevenhuizen 18-06-2015

Het hardloopgala in Gilze is al jaren de sterkst bezette 5km wedstrijd in de regio. Daarnaast is de start voor de deur van Global-e, de hoofdsponsor van mijn hardloopteam. Deze wedstijd wilde ik dus niet missen. Ik had echter nog wat klachtjes de laatste weken waardoor ik nauwelijks hardlooptraining kon doen. Daarom was het plan om rustig aan te doen. Het feit dat ik drie dagen later al weer de volgende manche van de Run Bike Run series op het programma stond speelde ook mee. Voor de start was het gezellig druk in onze teambus. Ik mocht plaatsnemen in het eerste startvak, maar besloot dat toch maar niet te doen, omdat ik dan altijd de neiging hem om met de snelle mannen mee te lopen. Bij de start kon ik het echter niet laten om de drukte uit te lopen. Daarna ging het wel lekker, waardoor ik alsnog 16.45 min liep op 5km zonder dat het veel moeite kostte.
Op zaterdag aan de start van de Run-Bike-Run voelde ik de inspanning van woensdag helaas wel nog een beetje in de kuiten. Ik stapte als 11e op de fiets vlak na Edo van der Meer. Die kan goed fietsen dus ik hoopte hem in het zicht te kunnen houden, maar ik had niet meer de fietsbenen die ik in Hilversum eerder dit jaar wel had. Het waaide ook behoorlijk op het fietsrondje langs de roeibaan, waar de wind vrij spel had. De laatste fietsronde kwam er helaas nog wat mensen over me heen. De tweede run ging redelijk, maar ik verloor nipt de eindsprint voor plek 16.  Na een vermoeiende week die al begon met uitrusten van een weekend rondhangen bij de triathlon van Weert viel het me toch niet tegen. Het zit allemaal dicht op elkaar in de Run Bike Run series, dus een iets mindere dag scheelt direct een aantal plekken. Bij de wedstrijd volgende week in Amsterdam zal mijn team TVWeert niet starten. De laatste wedstrijd in de series is op 4 september in Enschede. Heb er nu al weer zin in.

Open Tilburgs Kampioenschap wielrennen 06-04-2016

Ik was vrij achterin gestart. Heel dom, want de bochten op het wielerbaantje in de Reeshof lagen nat, dus na iedere bocht kon ik het gat dat een voorganger liet vallen dicht fietsen. Ik zag het eigenlijk bij de eerste bocht al een beetje mis gaan. Dus direct zoveel mogelijk naar voren opgeschoven tot ik vooraan fietste. Toen bleek er na een paar rondjes van 2km nog maar ongeveer 15 van de 40 renners over. Het was voor mij het moment om even achterin de groep bij te komen en dat was niet handig, want voorin werd er succesvol gedemarreerd. Kort daarna toen we een groep dubbelde zag ik niet dat er nog een groepje wegreed. Ik ben er volle bak er achteraan gereden, maar deze alles of niks poging eindigde met niks. Ik ben helaas niet zo explosief om een gat van een paar honderd meter in één ruk dicht te knallen. Dus toen was het achtervolgen met een groepje van 6 en later 4 man tegen een grotere groep voor ons. Het was afzien door de regen en de wind en uiteraard mijn benen die waren opgeblazen bij de alles of niks poging. We hielden wel genoeg vaart om niet gedubbeld te worden door de winnaar. Het was een mooie training. Ik ben zeker van plan om nog een keer te starten bij een van de volgende wedstrijden op woensdagavond op de wielerbaan.

Op 013sport.nl staat een kort verslagje met enkele foto’s waar ik ook op sta in oranje RTC-Tilburg outfit.

Comeback bij Run Bike Run Hilversum 20-03-2016

Een grote wens die ik al jaren had werd werkelijkheid. Een teamcompetitie duathlon in Nederland. Ook mooi dat er bij mijn club TVWeert genoeg enthousiastelingen waren om een team te vormen. Bij deze wedstrijd startte ik met Falco, Pedro en Marc. Ik had er enorm veel zin in om weer aan een duathlon mee te doen. Tegenwoordig moet je volgens sommigen trouwens weer Run Bike Run zeggen. Ook prima. Ik gebruik het door elkaar heen. Het voelde in Hilversum alsof ik nooit weg geweest was. Weer veel oude bekenden tegen gekomen. Het was zelfs zo dat Robin, de coach van Squadra, de favoriet voor de competitiewinst, aan me vroeg of ik had ging lopen de eerste run. Heb hem toen toch maar even uitgelegd dat ik nog niet de Juul van een paar jaar geleden ben die als eerste op de fiets springt na het looponderdeel. Bij de start was ik gewend om te dringen voor plekje op de eerste startrij, maar ik besloot nu om op rij 2-3 te gaan staan. Het was mijn bescherming op een te snelle start. Na een paar honderd meter lag er namelijk een bocht en een bruggetje en daar kun je onmogelijk hard gaan lopen als je op rij drie start. Ik was bang dat het lastig zou zijn om een goed tempo te vinden omdat ik niet goed van mezelf wist hoe hard ik zou kunnen. Dat viel echter mee. Ik kon een tempo vinden dat ik de hele eerste run redelijk vol kon houden. Het vervelendste in de eerste run waren de scherpe bochten. Zeker die onder aan een afdelinkje. Daar liet ik me gewoon naar beneden vallen alleen in ronde drie ging dat behoorlijk pijn doen aan mijn enkel waardoor ik in de laatste ronde toch iets voorzichtiger door de bocht moest. Voor de rest viel het hartstikke mee. Ik had nog aardig wat goede atleten achter me weten te laten. Eenmaal op die fiets kreeg ik ook goede moed doordat hardrijder Peter Res mij niet voorbij kwam geraasd zoals al wel vaker is gebeurd in het verleden. Hij bleef keurig op 10 meter achter me. Bij het eerste keerpunt kwam ik erachter dat het verschil met de kop van de wedstijd helemaal niet zo groot was.  Na een kilometer of 6 kwam Peter Res dan toch voorbij. Hij liep ook direct op me uit, maar ik kon toch redelijk mij tempo vasthouden voor mijn gevoel (reed zonder horloge of km teller). Ik werd vooral gemotiveerd om druk op de pedalen te houden door wat ik achter me zag gebeurden. Ik werd opgejaagd door een groep atleten en was erg bang dat die hele groep over me heen zou komen als ze me in het zicht zouden hebben de tweede run. Ondertussen haalde ik trainingsmaat Joep Staps in. Dat voelde wel een beetje onwerkelijk aangezien hij veel beter loopt en fietst dan ik op de trainingen. De laatste kilometer begonnen er kramptrekjes te ontstaan in mijn kuiten. Ik dacht zeker dan er nog tien man over me heen zouden komen de tweede run, maar gelukkig trok de kramp een beetje weg na een paar honderd meter een beweging maken die op hardlopen moest lijken. Alleen Joep kwam me hard voorbij. Daarachter kwamen ze wel dichter maar ik hield het vol tot de finish. Een mooie 9e plek was het resultaat. Had niet verwacht bij mijn eerste wedstrijd weer zo ver van voren mee te doen. Met het team werden we 15e in dit sterke deelnemersveld. Ik kijk nu al uit naar de volgende competitie wedstrijd in Hoogerheide op 22 mei.

Trainingsstage Mallorca 23-02-2016 / 04-03-2016

De afgelopen twee seizoenen zijn verloren gegaan aan blessures, maar deze winter ging het weer wat beter. Ik kon enkele veldritten rijden en met lopen lukte het ook weer om trainingen van meer dan 10km te doen. Ik was dus eindelijk weer fit genoeg om weer mee op trainingsstage te gaan met de nationale duathlon selectie. Ik heb er een paar maanden lang naar uitgekeken. Vooral tijdens koude natte trainingen. De eerste dag op Mallorca was meteen heel zonnig en warm, dus al snel nadat de fietskoffers geopend waren en de fietsen in elkaar gedraaid waren vertrokken we voor een ritje van vier uur met daarin een mooie klim naar het klooster van Sant Salvador.

Iedere dag om half zeven werd het buffet in het hotel geopend. Hoewel alles lekker is na een langere fietsrit was het eten echt goed. Zelfs met mijn gluten en lactose overgevoeligheid was er voldoende keuze. Bij het ontbijt nam ik wel steeds zelf wat glutenvrij brood mee. Ik had geluk dat er een Mercadona supermarkt in de buurt lag. Daar verkopen ze veel glutenvrije producten. Ik heb zelfs nog wat extra brood, pasta en koeken gehaald om mee naar huis te nemen. Ook de andere faciliteiten in het hotel waren geweldig. Het hotel had een kelder voor wielrenfietsen en fietskoffers en een verwarmd 25m buitenbad waar we aan het einde van de dag heerlijk konden uitzwemmen na de loop en fietstrainingen. Verder was er nog een kleine fitnessruimte en een spa. Ik ben geen sauna fan, maar een keer een rondje stoomcabine, sauna, ijsbad was toch wel lekker.

Op dag drie stond een rit van 108km op het programma met daarin een flinke klim. We waren maar met een klein deel van de groep van 17. De meeste hadden rust omdat ze de volgende dag zouden deelnemen aan de hele of halve Powerman van Mallorca. We waren dus met een select gezelschap van atleten die niet zouden starten bij de wedstrijd. Voor mij geen wedstrijd, omdat ik nog niet belastbaar genoeg was met lopen om twee keer 5km voluit te lopen. Ik was op Mallorca om fit te worden voor de wedstrijden in Nederland. Het weer was wederom geweldig en uitzichten weer prachtig waardoor het ook een stuk minder erg was dat we lang stil stonden door een lekker band. Er reden een paar mensen op een huurfiets en die hadden er niet allemaal fatsoenlijke buitenbandjes op liggen. Ik heb nog nooit zoveel lol gehad van een lekke band. We waren zo slecht en amateuristisch bezig met die band verwisselen dat we niet meer bij kwamen van het lachen. Op deze dag voor de Powerman reed ik voor het eerst een langere klim (7.9km) hard omhoog. Ik had mij hartslagband niet omgedaan. De meeste andere dagen hield ik mijn hartslag in de gaten bij het klimmen. Ik weet uit ervaring dat ik me anders teveel opblaas in de eerste dagen wat op gaat opbreken aan het einde van de trainingsstage. Ik kon goed merken dat mijn niveau wel eens hoger is geweest, maar het viel me niet tegen. Tijdens de powerman was het heel slecht weer. Regen en harde windstoten en een glad wegdek zorgde voor veel valpartijen wat het minder erg maakte om toe te moeten kijken. Helaas was het zondag nog steeds minder weer. Het was na een uur fietsen zo donker en koud dat we besloten de kortste weg terug naar het hotel te fietsen door de regen. Daardoor voelde dit ook als een rustdag. Gelukkig waren de omstandigheden daarna weer goed.

Het was mooi om een looptraining op en langs het stand te doen. Het lopen ging de laatste twee jaar nog nooit zo goed. Toen iedereen weer een beetje hersteld was van de Powerman gingen we spinttraining doen op een wielerbaan 27 km verderop. Het was een mooie baan. Ik had al eerder op een buitenbanen gefietst maar nooit eerder met zo steile bochten. Heel leuk om van boven in de bocht naar beneden te duiken. Ik ben niet zo explosief, dus sprinttraining is voor mij wel goed. De volgende ochtend fietsten we weer naar het baantje om een wisseltraining te doen. Ik deed 3 mini duathlons. De tweede wissel deden we steeds met iedereen tegelijkertijd zodat we ook het positioneren in de kilometer voor de wissel goed konden oefenen.

De laatste dag heb ik het wel even koud gehad. We gingen toen naar Sa Calobra fietsen. Op deze rit van 130km had ik me de hele week al verheugd. Ik had daar thuis al foto’s van gezien. Het was de mooiste klim die ik ooit gefietst heb en als afdaling was hij nog mooier. Alleen jammer dat er veel verkeer was. De bussen met toeristen pasten maar net door de haarspeldbochten. Boven op de berg was het heel bewolkt en stond een harde wind waardoor het heel koud was.

Beneden kreeg ik het echter weer snel warm. De laatste 20km werd de laatste jus uit de benen gefietst. De volgende ochtend was er nog tijd om voor het ontbijt nog een rompstabiliteitstraining te doen en daarna kon ik met een voldaan gevoel en iets bruinere en sterkere benen weer huiswaarts keren. Het waren geweldige dagen. Ik heb genoten, gelachen en een beetje afgezien af en toe. Ik kijk uit naar de eerste wedstrijden. Op 20 maart zal ik voor het team van TVWeert starten in de eerste wedstrijd van de Run Bike Run series in Hilversum.

Joep Staps heeft een filmpje gemaakt de trainingsstage. Bekijk het hier

Juni 2015: Het loopt beter

Vorige week heb ik voor het eerst weer een volledige hardlooptraining kunnen doen! Ik ben nog altijd wat beperkt door mijn blessure, maar het is echt lekker dat ik weer mee kan trainen. Het fietsen ging al redelijk goed, maar ook dat gaat vooruit. Nog een paar weken studeren voor de laatste examens en dan kan ik weer wat meer lange ritten maken. Ik kijk al uit naar de Mergelland routes met TVWeert. Hieronder een foto van de training met het nieuwe tenue van het RTC (Regionaal Trainings Centrum) duathlon in Tilburg.

November 2014: Geen nieuws is slecht nieuws

Ik heb hier lang geen bericht meer geplaatst, dus dat werd weer eens tijd. Helaas geldt voor deze site dat geen bericht meestal slecht bericht is. Ik heb nog altijd geen wedstrijden kunnen doen en heb dus weer een hoop mooie evenementen moeten missen of vanaf de zijlijn moeten bekijken. Ook trainen gaat maar moeizaam. Ik heb nog last van mijn knie en vooral van mijn voet. Die is heel dik door een ontsteking. Mijn knie klachten kwamen achteraf gezien waarschijnlijk ook van een ontsteking in plaats van de meniscus, dus ik ben voor niks geopereerd in juni. Wandelen gaat nu niet soepel en op slechte dagen is het na het opstaan soms een uitdaging om de wc te bereiken en de trap af te lopen. Ik krijg verschillende ontstekingsremmende medicijnen, maar het is nog onduidelijk hoe lang het gaat duren tot mijn klachten verholpen zijn.  Waarschijnlijk zit het in de genen, want mijn moeder heeft vroeger ook een periode vergelijkbare klachten gehad. Hardlopen zit er voorlopig in ieder geval nog niet in en fietsen gaat een beetje. Ik doe wel wat core-stability en ik zwem af en toe, maar dat is meer sporten om nog een beetje actief te blijven. Echt trainen zou ik het niet willen noemen. Gelukkig heb ik ruim voldoende afleiding door mijn studie en de bestuursfunctie bij Parcival Atletiek, maar er zijn regelmatig momenten dat ik ervan baal dat ik aan de zijlijn sta te kijken.  Ik mis de wedstrijden, trainingsdagen, trainingsweekenden  en (buitenlandse) trainingsstages. Ik mis de contacten met al die atleten die ik normaal bijna wekelijks door heel Nederland en Frankrijk tegen kom. Ik mis de spiermassa die ik verloren ben. Ik mis het afzien, de spanning en vooral het heerlijke gevoel van voldoening na een zware inspanning. Ondanks dat ik in april nog mee kunnen doen aan het EK U23 in eigen land zie ik 2014 als een verloren jaar op sportgebied. Ik hoop op meer geluk in 2015.

September 2014: Herstel van de operatie verloopt traag
Ik ben nog altijd aan het herstellen van mijn knieoperatie. Mijn knie kan gelukkig weer helemaal strekken, maar hij  is nog geïrriteerd en daarom heb ik ontstekingsremmers gekregen.  Hardlopen zit er nog niet in, maar het fietsen gaat langzaam aan wel beter. Ik hoopte na de operatie in oktober weer fit te zijn bij het NK duathlon in Assen, maar ik richt me nu op het komende seizoen. Als bijkomend probleem heb ik wat te lage bloedwaardes en in combinatie met darmklachten zou dat kunnen wijzen op glutenallergie. Ik eet daarom nu glutenvrij om te kijken of dat helpt.

01-07 Update : Ruim drie weken na de operatie
Inmiddels zit ik al weer op die fiets. Daar ben ik heel blij mee, want dat had ik echt gemist. Hardlopen kan helaas nog niet. Ik kan mijn rechterbeen nog niet strekken. Ik doe een paar keer per dag oefeningen en ga drie keer per week naar de fysiotherapeut om het been sterker en helemaal gestrekt te krijgen.

Scheurtje in de meniscus
Na het EK in Horst kreeg ik weer last van mijn knie. Het werd zelf zo erg dat normaal wandelen niet meer goed ging. Toen is er een MRI scan gemaakt waaruit bleek dat ik een scheurtje in mijn meniscus had en een cyste in de knieholte. Inmiddels heb ik een kijkoperatie gehad waarbij er een klein stukje van mijn meniscus is geknipt. Hopelijk zijn mijn klachten daarmee verholpen. Normaal gesproken staat er vier tot zes weken herstel voordat de knie weer normaal belast kan worden. Trainen zit er voorlopig in ieder geval niet in. Dit seizoen gaat daardoor verloren. Ik kan mijn nationale titel op de sprintduathlon niet verdedigen en ik kan niet meedoen aan het EK classic distance in Weyer. Ik hoop stiekem wel dat ik weer topfit ben bij het NK classic distance. Dat is dit jaar namelijk pas op 26 oktober.

EK sprintduathlon Horst aan de Maas (5-20-2.5 km) 13-04
Ik stond met een goed gevoel aan de start. De eerste kilometer ging goed. Geen geduw en getrek en mooi voorin. Na 2km begon ik me echter wat zorgen te maken, omdat Mark Hamersma, Maikel Zuijderhoudt en de Belg Tim van hemel een stukje voor me liepen. Dit waren de goeie fietsers waar ik bij moest blijven. Gelukkig zakte hun tempo op het laatst een beetje, waardoor ik nog voor hun de wissel in kon duiken. In de eerste bochtige kilometer door het centrum ging het echter mis. Ik zat achter een Rus die niet fatsoenlijk een bocht door kon sturen en kon daarom niet reageren toen Tim van Hemel vol aanzette door de bocht. Daarna heb ik steeds redelijk van voren gereden, maar een tweede keer achter een rus was opnieuw fataal. Opnieuw miste ik de demarrage, omdat een rus remde in een bocht waar dat niet nodig was. Ik had ook niet de kracht om het gat op eigen kracht dicht te knallen. Halverwege kwam er een groep van achter terug. Ik bleef voorin zitten en dat was achteraf misschien niet handig. Ik zat net teveel met mijn kop in de wind. Toen Mark Hamersma met wind tegen demarreerde kon ik niet volgen, twee Belgen, een Let en later ook Caimin Stevens gingen wel mee. Ik kwam explosiviteit tekort. Daarna reed ik het gat nog bijna dicht, maar toen ik op 30 meter zat werd er weer gedemarreerd in de groep voor me. Ik zat inmiddels in een groepje met gelosten, dus iedere vorm van steun ontbrak. De tweede run ging ook niet meer super. Al met al een teleurstellende wedstrijd. Ik wist dat ik door mijn matige explosiviteit kwetsbaar was op dit winderige fietsparcours, maar ik had er toch veel meer van verwacht, want ik voelde me goed.

uitslag

Grand Prix D2 duathlon St. Omer 5-20-2.5km (Frankrijk) 16-03-2014
Het seizoen is begonnen! Ondanks weinig looptraining vanwege een dikke knie, was ik toch fit genoeg om te starten. Ik was goed ook hersteld van de trainingsstage. Vooraf had ik geen idee wat ik kon verwachten, omdat ik mezelf een flink aantal weken niet goed kon testen tijdens training. Mijn doel was om de kop van de wedstrijd op zijn minst in het zicht te houden, maar dat lukte helaas niet.  Ik kwam ik een groep achter de kopgroep terecht. Na een paar honderd meter fietsen zat er al een klim met een lengte van een kilometer en gemiddeld 4.8 % in het fietsrondje. Onderaan de klim had ik het even moeilijk, maar uiteindelijk was ik na het steilere deel toch voorin de groep boven. Met het ingaan van de laatste ronde zat mijn groep nog maar 17 seconden achter de kopgroep. In de aanloop naar de klim ging het daarom heel hard. Op de klim knalden een aantal goede fietsers omhoog. Zo’n goede versnelling had ik niet, maar ik reed wel hard door en kon toen na de afdaling aansluiten bij de kopgroep. Helaas wel erg kort voor de wissel, waardoor ik niet meer voorin in de groep kon wisselen naar het lopen. In het begin van het lopen voelde ik krampen in mijn kuiten, maar dit zette gelukkig niet door. Super hard ging het helaas niet meer, maar ik kon wel nog een 15e plaats vasthouden. Daar was ik zeer tevreden mee.

Link naar een filmpje van de wedstrijd:
https://www.dailymotion.com/video/x1hs7r2_d2h-st-omer_sport

Trainingsstage Monte Gordo 27-02 tot 09-03
Op donderdagochtend 27 maart vloog ik samen met de bondscoach en drie andere selectieleden vanaf Weeze naar Faro. In de middag kwamen we aan bij het hotel in Monte Gordo.  De rest van de selectie zou op vrijdag en zondag arriveren. Daarna zouden we in totaal, inclusief begeleiding, met zestien personen zijn. Het hotel  was me bekend, want ik was er al twee keer eerder geweest. Na aankomst ben ik direct even gaan slapen, en daarna moest ik snel mijn fiets in elkaar sleutelen voor de eerste fietstraining. Voor het donker konden we nog net 2.5 uur fietsen. Hoewel het als rustige training bedoeld was, was het toch zwaar zo aan het einde van een reisdag. Ik moest ook weer even wennen aan de langere heuvels. De volgende dag hebben we 3.5 uur gefietst en een half uurtje gelopen. Vanuit de tuin van het hotel liepen we naar het bos met mooie glooiende grindpaden. Dit bos kwam uit bij de atletiekbaan. Daar kwamen we enkele begeleiders van het Nederlands U17 voetbalelftal tegen. Zij waren daar voor een internationaal jeugd voetbaltoernooi.  Ook de volgende dagen heb ik 2.5 tot 4 uur gefietst en een beetje gelopen.  Dinsdag hadden we baantraining op de prachtige atletiekbaan van Vila Real de Santo António. Met het lopen moest ik uit voorzorg rustig aan doen, omdat ik nog een beetje last had van een knieblessure. Met de baantraining voelde mijn knie gelukkig al een stuk beter. Ik heb driekwart van de training meegedaan.  Woensdag besloot ik een rustdag te nemen. Ik had inmiddels vijf trainingsdagen achter de rug en mijn benen waren inmiddels toe aan een rustdag. Ik ben in de ochtend wel nog meegegaan met de before-breakfast run van een half uurtje en in de middag heb ik nog een uur rustig baantjes gezwommen in het zwembad dat naast de atletiekbaan lag. Tussendoor had ik tijd over, toen de rest ging fietsen. Ik heb toen wat bijgeslapen, kleding gewassen en mijn spieren losgemaakt met een foamroller. Daarna heb ik nog even tijd genomen om te studeren. Heel lang lukte het niet om geconcentreerd te werken.  Na ruim een uur kreeg ik het warm en besloot ik een duik in het zwembad bij het hotel te nemen. Daarna was de groep al terug. De rustdag had me goed gedaan, want donderdag ging het heel goed met de fietstraining van 3.5 uur en ook de looptraining met 200 metertjes ging lekker. Vrijdag stond de meest duathlon specifieke training op het programma. Dit was ook de zwaarste of in ieder geval de meest intensieve training. De kern van de training bestond uit 4 mini duathlons achter elkaar van 1200 meter lopen, 6km fietsen en 600m lopen.  De laatste 2 mochten voluit, maar na drie keer was het beste er al af. Vooral het fietsen ging erg hard. De teller kwam even boven de 50 km per uur.   De warmte maakte het extra zwaar. De dag erna was ik gelukkig wel goed hersteld voor de lange duurrit van 150 km. Mijn benen voelde zelfs heel goed. Ik kon ondanks de sterke wind veel kopwerk doen en was meestal bij de eersten boven op de klimmetjes. De laatste 10 km reden we zo hard mogelijk naar huis. Dat deed echt pijn, maar daardoor kon ik daarna wel extra genieten van een raketijsje en een plons in het zwembad . Het waren geweldige dagen en ik ben op korte tijd veel vooruit gegaan.  Ik hoop dat deze progressie zich vertaalt in mooie resultaten bij de eerste wedstrijden van het seizoen.

Abdijcross Kerkrade 9.6km 19-01-2014
Na een week waarin ik me niet fit voelde, hoopte ik dat het in de wedstrijd beter zou gaan. Dit viel helaas tegen. Na een goede eerste 4.5 km kreeg ik last van mijn kuiten en daarna ook nog buikpijn. Ik verloor toen heel snel terrein en besloot om 1 rondje voor de finish te stoppen. Het zit niet in me om uit te stappen, maar dit leek nu toch verstandiger. Ik hoop dat het komende week wat beter gaat, zodat ik wel kan presteren in Etten-Leur komende week. Voor de oplettende kijker ben ik bij de start een seconde met mijn hoofd midden in beeld bij de uitzending van de NOS.

http://nos.nl/video/599607-abdijcross-vijfde-plaats-choukoud.html

Sylvestercross Soest  10,4 km 31-12-2013
Het parcours in Soest bestaat uit veel zand en dat ligt me wel. Hoe meer heuvels en zand, hoe beter. Na de Warandeloop, die behoorlijk mislukte, was dit mijn tweede optreden in een internationaal veld met toplopers. De start ging goed. Ik zat meteen waar ik moest zitten en het lukte om me een beetje rustig te houden het eerste stuk. Ik wilde me wat sparen want, 10.4 km op zo’n parcours is lang als je te snel van start gaat. Halverwege ging het tempo toch wat omlaag en kreeg ik last van mijn zij en maag. De lange zandstrook bij start/finish werd ook steeds wat zwaarder. Toen ik wilde finishen bleek nog aan mijn 6e rondje te moeten beginnen. Dat was mentaal even zwaar, maar gelukkig ging die laatste ronde nog best goed. Je kunt dan vaak toch meer dan je denkt. Ik verloor wel de sprint om de 24e plaats. Uiteindelijk tevreden met een 26e plaatst, 8e U23.

NK crossduathlon Groesbeek  6,5-21-3,25km 15-12-2013
Jammer, jammer, jammer. De eerste run ging goed. Ik lag aan kop samen met Evert Scheltinga, de winnaar van 2012 en ook de latere winnaar van deze wedstrijd. Ik had een ruime voorsprong van meer dan een minuut op de concurrentie in de U23 categorie. Met fietsen verloor ik tijd zoals verwacht, maar ik kon lang een voorsprong vast houden totdat mijn ketting meerdere keren afliep en vast bleef zitten. Mijn kettingblad bleek los en ik moest helaas opgeven. Ik baalde, want ik had graag willen strijden voor de NK titel. In Etten-Leur wil ik me revancheren en laten zien dat ik vorderingen heb gemaakt op de mountainbike deze winter.

NK cross Warandeloop Tilburg (10km) 24-11-2013
De hele week had ik al een beetje naar deze thuiswedstrijd (een kilometer van mij kamer) toegeleefd. Dat is iets dat ik normaal alleen bij de echt belangrijke duathlons ervaar. Starten met 100 snelle mannen was wel spannend. Ik stond achter Nederlands kampioen marathon Patrick Stitsinger. Die liet zich helaas helemaal wegdrukken, waardoor ik bijna viel. Ik liep daarna toch nog ongeveer halverwege het veld. Bij de eerste bochten zat ik maar 10 meter achter  favoriet Khalid Choukoud . Na 600 meter bij het eerste rechte stuk kwamen nog  een aantal sterke lopers voorbij. Na 2 km liep ik voor mijn gevoel bij de lopers van mijn niveau, maar na 4 km zakte ik helemaal in en werd ik voortdurend ingehaald. Leuk is anders.  Ik voelde me wat licht in het hoofd en ik voelde wat kleine steekjes in mijn zij. Op sommige stukken ging het iets beter en kon ik me een beetje herpakken, maar dat duurde nooit lang. Ik finishte teleurgesteld in de achterhoede op een 77e plaats overall inclusief buitenlandse toppers.

Maresiacross  9.1 km  10-11-2013
Als ik zelf een parcours voor een cross mocht verzinnen dan zou het er ongeveer zo uit zien als het rondje van de Maresiacross. Heuveltjes, los zand en modder, het zit er allemaal in. Ondanks dat dit al weer de vierde wedstrijd in vier weken ging worden had ik er daarom toch veel zin in. Na een trainingsweekend met de duathlon selectie vorige week, waarin ook de Lemelerbergloop zat, was ik toe aan een paar dagen rust. Ik had daarna nog steeds wat spanning op de benen, maar voor een wedstrijd is dat niet altijd verkeerd. Door een rij bij wc was mijn warming-up niet ideaal. Vijf minuten voor de start zat ik nog op de wc. Gelukkig ben je snel warm bij de Maresiacross, want na de start loopt het meteen omhoog door los zand. Ik probeerde van voren te zitten voor de eerste modder strook en dat lukte goed. Ik begon daar als tweede en kwam al snel op kop te lopen. Daar heb ik even goed van genoten, wat ik voelde al dat dat niet heel lang zou gaan duren.  Als snel kwamen Colin Bekers en Greg van Hest voorbij. Vooral op de rechte stukken liepen ze harder. Na de eerste ronde moest ik Colin laten gaan. Ik heb ook niet erg mijn best gedaan om bij te blijven, want bij de Maliebaan loop een paar weken geleden liep ik mezelf een beetje kapot door te lang bij hem aan te haken. Greg kon ik wel goed volgen. In de derde ronde kon ik op de zandstrook van hem weglopen zonder dat dat echt mijn bedoeling was. Begin laatste ronde kreeg ik erg last van mijn maag, maar daar kon ik doorheen lopen en ik kon zelfs een klein beetje versnellen. Het resultaat was een tweede plaats met een tijd die een halve minuut sneller was dan vorig jaar onder vergelijkbare omstandigheden. Nu heb ik een weekje geen wedstrijd en de week daarop start ik bij de internationale Warandeloop. Hier kijk ik naar uit. Het is de sterkst bezette cross van Nederland die plaats vindt naast de universiteit en in het bos waar ik iedere week train.

Tweede plaats bij thuiswedstrijd in Weert (5-20-5km) 26-10-2013
De crossduathlon in Weert is de laatste jaren iets minder een fietswedstrijd geworden en dat is in mijn voordeel. De afstanden waren 5-20-5km in plaats van 5-24-2.5 een paar jaar geleden. Ik was vooral benieuwd naar mijn fietsniveau, want ik had meer aandacht besteed aan het mountainbiken dan voorheen. Na de start nam Ronny Driessen, de winnaar van de vorige twee edities, de kop. Ik besloot te volgen en dat ging goed. Achter me hadden ze wat meer moeite met ons tempo. Na 2.5 km versnelde ik en kwam ik als eerste en alleen bij de fiets. De eerste kilometer fietsen voelde eerst niet zo lekker, maar daarna kwam ik toch in mij ritme. Hardrijder Hendrik Venema kwam snel naar me toe gereden. Tot mijn verbazing kwam hij echter niet erop en erover, maar bleef hij een tijdje in mijn wiel hangen. Toen hij voorbij kwam kon ik met moeite aanhaken en na een slechte bocht door los zand verloor ik de aansluiting.  Ik begon mijn onderrug wat te voelen, maar dit zette gelukkig niet door. Na 10 kilometer kwam Rorik Schouten, nog zo’n erkende MTB specialist, voorbij. Ook hem moest na een tijdje laten gaan. Maar een echte inzinking, zoals ik vaak eerder heb gehad bij crossduathlons, kwam er gelukkig niet. Na het fietsen had ik 40 seconde achterstand op Rorik  en Ronny Driessen was tot een kleine halve minuut genaderd. Het lopen ging naar omstandigheden nog soepel. In de laatste kilometer kon ik Rorik terugpakken en als 2e finishen. Dit was zeker boven verwachting. Het is ook mijn eerste podiumplaats bij een X-athlon wedstrijd.

Maliebaanloop NSK 10km 20-10-2013
Het parcours bestond uit 5 keer heen en weer over de maliebaan in Utrecht. Na de start liepen er 4 man hard weg. Ik besloot nog even aan te haken, maar kwam er snel achter dat dit te snel ging. Ik liet een klein gaatje vallen maar na 1200 meter zat ik er toch weer even bij. Daarna liep ik een tweede groepje van vier. Prima groepje om tot de finish in door te lopen dacht ik, maar na 5 kilometer versnelde de voorste twee lopers een klein beetje en kon ik niet volgen. Doorkomst tijd na 5km was 16.28 en toen voelde ik al dat het lastig ging worden om binnen 33 minuten aan de finish te zijn. Ik kwam alleen te lopen en dat vind ik altijd lastig. Met nog 3.6 kilometer te gaan kwam er iemand voorbij waar ik kon aanhaken, maar die moest ik de laatste kilometer toch ook laten gaan. Ik finishte als 8e. De tijd van 33.42 was tegenvallend. Ik kreeg bloemen als troost voor de derde plaats op het Nederlands Studenten Kampioenschap.

© Foto: Athletics Photo

Prijsuitreiking nationaal duathloncircuit 2013
Afgelopen jaar ben ik door mijn deelname aan de duathlon van Hilversum, Groningen en Borne 6e overall (2e U23) geworden in het duathloncircuit.  De prijsuitreiking was op 12 oktober in Nieuwegein.

WK duathlon sprint U23 Ottawa 10-08-2013
Ik ben een hele ervaring rijker. Het was geweldig om een keer een duathlon aan de andere kant van de oceaan te doen. De wedstrijd viel helaas wat tegen. De start was pas om 18.30 uur, dus het was zaak om de dag om te krijgen zonder duf te worden. Ik heb in de ochtend 40 minuten gefietst van ons appartement maar het fietsparcours waar de ‘age-groupers ‘  al met hun wedstrijd bezig waren. Er stond een flinke wind op het parcours langs de rivier. Na het fietsen ben ik nog even terug in bed gekropen en om half vier ben ik naar de start gefietst.  Bij de start werden eerst de junioren, die in dezelfde startserie zaten, om de beurt voorgesteld, waardoor ik niet vooraan stond. De eerste kilometer ging niet hard en daardoor liep iedereen dicht op elkaar. Ik koos ervoor om me niet in het gedrang te gooien om valpartijen te voorkomen. Na een kilometer barstte de strijd los. Vlak voor het keerpunt versnelde een Mexicaan en na het keerpunt werd er vol doorgetrokken. Ik kon niet goed volgen en besloot om me niet op te blazen op een klein stukje. Helaas kwam ik daardoor net achter een groepje op kop te lopen van de volgende groep. Het gat bleef ongeveer gelijk de laatste kilometers. Na vijf kilometer was het gat 20 seconden. Mijn fietsgroep bestond naast Erik van der Heijden uit en Japanner, een Spanjaard en een Zuid-Afrikaan. Een Amerikaan had de aansluiting verloren in de wissel. De Japanner gaf zich helemaal op kop, maar de Spanjaard en Zuid-Afrikaan werkte niet fatsoenlijk mee. Daardoor was het een oneerlijke strijd met de groep van 7 voor ons die wel bleef draaien. We hielden stand, maar we kwamen niet veel dichter bij. Direct toen ik van de fiets stapte voelde ik een enorme buikpijn. Ik baalde flink. Ik zag de jongens uit de fietsgroep voor me van me weglopen. De laatste kilometer kon ik wel nog een Japanner eraf sprinten. Ik eindigde uiteindelijk als 11e belofte.  Erik werd 13e. Aan de finish kwam ik erachter dat Jorik van Egdom wereldkampioen was bij de junioren. Echt goed hebben we het niet kunnen vieren. We hebben tot middernacht bij de dopingcontrole gezeten, omdat Jorik maar niet kon plassen. Daarna waren we allemaal gebroken.

Duathlon Borne 6.5-30-4.8km  24-08-2013
De duathlon in Borne was een mooie ervaring. Ik was er nooit eerde geweest, maar ik had er wel al positieve geluiden over gehoord en dat bleek terecht. Een goed georganiseerde wedstrijd met veel deelnemers en publiek en een geweldige sfeer in het centrum van Borne. Mijn verwachtingen vooraf waren niet hoog. Ik voelde me de dagen vooraf niet lekker en mijn kuiten voelde wat gespannen. De eerste run begon lekker. Het tempo lag niet zo hoog. Na een paar kilometer versnelde Caimin Stevens en Coen de Wit een beetje. Ik kon vrij makkelijk mee. De rest haakte af. Na 3.5km kreeg ik opeens flinke steken in de zij. Toen verloor ik op korte tijd snel terrein, maar ik kon me aardig herpakken. Caimin moest Coen ook laten lopen, omdat hij al na 1.5 ronde klaar dacht te zijn met het eerste onderdeel, maar we moesten nog een rondje lopen. Toen Armand voorbij kwam sloot ik daar aan en trokken de steken in de zij weg. Op de fiets kon ik Armand verrassend makkelijk volgen. Na 10km haalde we Coen in. Die was na een bocht de sloot in gereden. Tot km17 lag ik met Armand op kop van de wedstrijd ( uiteraard met de wettelijke 10m tussenruimte). Toen kwam Gerben Schreurs voorbij. Bij de eerst volgende bocht schoot de kramp erin toen ik na de bocht aanzette. De kramp hield even aan en daarna heb ik de tijd genomen om op de fiets te rekken. Ik kon gelukkig doorfietsen, maar ik durfde niet meer zoveel kracht te zetten. De eerste loopkilometer was een drama. Voor mijn gevoel liep ik met gestrekte benen. Ik werd door 3 man voorbij gelopen alsof ik stil stond. Bij de drinkpost ben ik gaan wandelen om meer te kunnen drinken. Een kleine bidon op de fiets bleek niet genoeg met het warme drukkende weer. De laatste kilometers ging het beter met mijn kuiten en kon ik, met opnieuw steken in de zij, toch weer enigszins normaal lopen.  Ik finishte als 7e. Dit was al weer de laatste wegduathlon van het seizoen. Nu kan langzaamaan de mountainbike weer van stal gehaald worden voor de crossduathlons in de winter. Mijn eerste zal de thuiswedstrijd in Weert zijn op 26 oktober. Ik ga de komende tijd hulp zoeken voor mijn kuiten. Ze zijn het hele seizoen mijn beperkende factor geweest. Ik ben ervan overtuigd dat ik zonder kuitproblemen dit soort duathlons kan winnen.

link uitslag 

Duathlon Groningen  09-06  5-20-2.5 km
Na mijn een paar zware examen weken en een lange verkoudheid was het niet zo gek dat de tijd op mijn eerste 10km op de weg in Zundert tegenvallend was. Ik de laatste kilometers zakte in er helemaal doorheen waardoor mijn tijd (33.34) ver boven de richttijd voor WK kwalificatie lag. Acht dagen later stond ik een stuk frisser aan de start van de duathlon in Groningen. Met een goeie tijd op de eerste run van 4.9 km zou ik hier ook een ticket naar Canada kunnen afdwingen. Het eerste van vier rondjes probeerde ik me een beetje in de houden om een inzinking zoals in Zundert te voorkomen en even te profiteren van  andere atleten. Het waaide namelijk hard. Gerben Schreurs nam de eerste kilometer voor zijn rekening. Daarna kon ik het toch niet laten om de kop over te nemen. De eerste doorkomsttijd na de eerste van vier rondes was goed. De laatste rondjes liep ik samen met Coen de Wit en Erik van der Heijden. Aan wie ik veel steun had, want in een groepje loop ik altijd harder dan alleen. De laatste paar honderd meter kon ik nog een paar seconden voorsprong op hun nemen. Mijn vader riep de tussentijd, maar ik wist toen nog niet of dit voldoende was want ik wist de exacte lengte van het loopparcours toen nog niet. Op de fiets nam Coen snel veel voorsprong. Erik passeerde mij ook na een  paar kilometer. Deze wedstrijd was ook het NK voor studenten en ik wist dat Erik student was. Erik liep helaas te ver uit. Het voelde alsof de Groningse wind mij strafte voor het lage aantal fietskilometers van de voorbij weken. Na ongeveer 12 kilometer kwamen ook Roland Besslink en Armand van der Smissen voorbij. Ik probeerde aan te haken om ze terug te kunnen pakken in de tweede run. Dit lukte niet erg. De tweede run had ik even tijd nodig om op stoom te komen. Mijn kuiten waren in het begin heel even aan het flirten met kramp. Ik kon Roland nog passeren in de laatste kilometer. Armand kon ik net niet terugpakken. Uiteindelijk werd ik dus 4e in de wedstrijd en 2e op het NK voor studenten, maar veel belangrijker was het nieuws dat ik mee mag naar het WK duathlon voor beloften op 10 augustus in Ottawa, Canada.

 Nederlands Kampioen op de sprint!

Duathlon Horst aan de Maas 21-04  (5-20-2.5km)

De afgelopen weken zijn heel druk geweest. Niet alleen met wedstrijden en trainingen maar ook met de studie. Ik heb hierdoor nog geen tijd genomen om van de afgelopen wedstrijden een verslagje te schrijven. Nu mijn bachelor thesis is ingeleverd heb ik eindelijk tijd om hier te schrijven over het NK sprintduathlon, de batavierenrace en de tweede divisie wedstrijd in het Zuid-Franse St.Cezaire. De duathlon in Horst aan de Maas, was het hoofddoel van mijn seizoen. Het zou het Europees Kampioenschap voor U23 en tevens NK zijn. Het elite EK voor onder 23, werd echter een vier weken van tevoren afgelast. De officiële redenering daarvoor is te lang om hier kort te beschrijven. Het EK agegroup, dat een stuk minder aanzien heeft  en waar niet gestayerd mag worden ging wel door. De wedstrijd was nog steeds heel belangrijk voor mij vanwege het NK. Het grote aantal voor mij onbekende buitenlanders aan de start van het EK zorgde ervoor dat ik vooraf moeilijk kon inschatten hoe sterk het deelnemersveld zou zijn. I wist wel dat het moeilijk zou worden om de Belg Tim van Hemel(6e op het WK U23) voor te blijven. Voor de NK titel was Erik van der Heijden de belangrijkste concurrent. Na een rommelige start met meer dan 200 deelnemers lag ik meteen goed van voren achter de belegen Sam Valgaeren en Tim van Hemel. Tot mijn verbazing kon ik vrij lang volgen. Erik liep echter ook nog bij me halverwege de eerste run. Na het lopen had ik 14 seconde achterstand op de twee Belgen en had ik Erik achter me kunnen laten. Het fietsen was wel spannend, want ik startte om mijn nieuwe tijdritfiets die ik pas een paar dagen in mijn bezit had. Na 7 kilometer fietsen was ik even niet goed aan het optellen en was het parcours niet duidelijk aangegeven waardoor ik bijna een bocht miste. Ik verloor wel wat snelheid waardoor Erik opeens voorbij kwam. Na 10 kilometer kwam er een Belg voorbij en het gat tussen hem en Erik werd groter. Ik hoorde dat er van achteruit meer Nederlanders dichterbij kwamen dus ik besloot Erik te passeren en het dat naar de derde Belg in de wedstrijd dicht te rijden. Erik kon tot mijn verbazing niet volgen. Ik kwam gelijk met nummer 2en 3 in de wedstrijd van de fiets. Alleen Tim van Hemel had een flinke voorsprong opgebouwd op de fiets. Ik ben behoorlijk diep gegaan de laatste run. Mijn benen waren zeker niet meer fris, maar toch hield ik er nog een aardig tempo in. Sam Valgaeren kon ik niet bijhouden. Ik eindigde als derde op het agegroup EK en belangrijker eerste op het NK. Ik was hier echt heel blij mee. Het was mijn eerste overwinning sinds een heel jaar blessureleed en vermoeidheid in 2012.

Batavierenrace Nijmegen- Enschede 27-04 (Laatste etappe 7.1km)
Een weekend later heb ik de laatste etappe van de Batavierenrace gelopen. Dit is een estafetteloop van Nijmegen naar Enschede tussen Nederlandse studentensteden. Er doen ook veel teams mee met niet studenten en met studenten die vooral meedoen voor het grootse Nederlandse studentenfeest erna.  Ik mocht de laatste etappe van 7.1 km lopen voor het team van Tilburg University. Voor deze laatste etappe was er een herstart met alle 350 teams in het centrum van Enschede. Het feit dat ik herkenbaar was als loper van een ‘’officieel’’ universiteitsteam, maakte dat het makkelijker was om op de eerste rij te staan. Ik liep dus meteen van voren. Jeroen Maas liep er echter meteen heel hard vandoor. Halverwege moest ik helaas ook wat meters toegeven op de nummer 2 in de wedstrijd. Toch ging het best goed. Ik finishte als derde op een sintelbaan waar het 5 rijen dik stond met supporters. Echt geweldig. Mijn gemiddelde snelheid was 19.32 km/h .Van de universiteitsteams was ik het eerste. Team Tilburg University werd 8e.

Duathlon St.Cezaire 2e divisie 5-05 (5-20-2.5km)
De D2 duathlon in St.Cezaire was de derde wedstrijd in drie weken. Deze 5-20-2.5 wedstrijd deed ik voor mijn Franse ploeg. Ik heb in totaal meer dan 24 uur gereisd voor een wedstrijdje van minder dan een uur. Voor de wedstrijd  moest ik al om 5 uur mijn bed uit, want de start was al om 8 uur. De start werd echter uitgesteld, omdat de organisatie er blijkbaar nog niet zo vroeg klaar voor was. Er waren te weinig vrijwilligers, waardoor er nog auto’s op het parcours waren. Na een aantal keer 10 min uitstel werden we uiteindelijk een uur later weggeschoten. Het loopparcours liep al na 100 meter enorm flink omhoog en dat ligt mij wel. Ik kwam met de eerste de fiets op. Ik schoot toen alleen niet goed in mijn schoenen en die eerste run had er al flink ingehakt dus ik miste nipt het kopgroepje van 3. Uiteindelijk demarreerde er nog 2 atleten naar dat groepje toe dat met 12 seconde voorsprong aan het lopen begon. Het lukte mij om voorin het peloton van 40 te wisselen. De tweede run liep over hetzelfde parcours, maar voelde nog zwaarder na het fietsen. Ik ging helemaal kapot, maar de rest gelukkig ook. Uiteindelijk finishte ik volledig  gebroken als achtste op 2 seconde van plek 5. Dat was wel zuur. Een podiumplek was dichtbij, maar ik was toch wel tevreden met een top 10 plek. Ik heb er mijn team Arras flink mee geholpen, want dat staat door mijn prestatie nu boven de degradatiestreep in het klassement.

De komende weken probeer ik me te plaatsen voor het WK duathlon in Ottawa op 10 augustus. Ik moet daarvoor een snelle 10 of 5 km lopen.

Trainingsstage Fréjus. Eindelijk fietsen in de korte broek.
De trainingsstage waar ik mede vanwege de slechte winter in Nederland zo lang naar had uitgekeken begon om dinsdag morgen om half vijf.  Bondscoach Armand van der Smissen kwam me ophalen en samen reden we naar St. Agulf bij Fréjus aan de Cote d’Azur. De eerste dag begon met een looptraining in tegenvallend weer. Door de regen werd was het fris. Een deel van de groep had zelfs een muts op. De looptraining was al meteen heel anders dan een looptraining in Nederland. We liepen over een rotsachtig bospad met veel hoogteverschil. Gelukkig kwam in de middag de zon door voor de fietstraining. Voor de fietstrainingen hadden we de luxe van een goede gids. In de plaats waar we zaten woont de Nederlandse triathleet Floris Jan Koole die ons de mooie wegen en beklimmingen kon laten zien. De dagen erna waren lekker zonnig. De langste duurrit op de fiets was 120 km. Vrijdag en zaterdag heb ik kort en rustig  getraind, omdat ik op zondag in Avignon meedeed aan de eerst wedstrijd van het Franse duathloncompetitie. Ik kom dit jaar uit voor het team van Arras in de tweede divisie . Mijn wedstrijd ging niet goed. Met het ingaan van de wissel van het fietsen naar het lopen viel ik, omdat er voor iemand vol in de rem ging. Ik eindigde op een teleurstellende 30e plaats van de 65. Maar het werd nog erger, want blijkbaar had ik een tijdstraf gekregen. Ik had dit niet opgemerkt en ik had dus ook niet 10 seconde in een stafbox mijn staf uitgezeten. Het resultaat was een diskwalificatie, de allereerste keer voor mij. Waarom ik die tijdstaf had, weet ik nog altijd niet. Mijn teamgenoten zijden dat het geen zin had om dit te vragen bij de jury, wat ik toch wel vreemd vond de diskwalificatie grote invloed had op het teamresultaat. In plaats van een rustdag  trainde ik weer gewoon mee met de groep ondanks een blauwe teen door de valpartij. Mijn benen voelde steeds beter dus ik ging gewoon de volle 110 km mee en ik hield me niet in op de klimmen. De klimmetjes aan de Cote d’Azur zijn ideaal om te trainen. De lengte van 3 tot 7 km is niet te kort en niet te lang en de klimmen hebben een gelijkmatig stijgingspercentage. Het heeft met een trainingsstage geen zin om je benen in één keer op te blazen op een gruwelijk steile beklimming. Op dinsdag heb ik uit voorzorg voor mijn teen niet meegedaan aan de koppeltraining. Daar baalde ik wel van. Het is een echte wedstrijd specifieke training waarbij je lopen en fietsen snel achter elkaar een aantal keer afwisselt. De groep deed daarna nog een toeristen fietstraining over de kustweg naar de mooie bootjes in de haven van St. Tropez. Ik reed met Floris Jan 15km naar een rustig oplopende klim van 7km die ik twee keer opreed. Ik voelde de benen nog flink van de  2 dagen ervoor. Op de woensdag ging ik daarom alleen lopen. Dat ging gelukkig goed met mijn blauwe teen. Donderdag ochtend hebben we in de motregen een pittige looptraining op de sintelbaan afgelegd en tegen de avond zijn we met een aantal nog naar Saint Rafael gereden voor een zwemtraining. Daar lag een prachtig 50m wedstrijdbad. Ik sloot de stage af met een lange duurrit op de fiets op vrijdag. Eerst was het plan om 3.5 uur te gaan rijden, maar onze gids Floris jan had een langere mooie route van 135 km die hij wilde rijden. De helft van de groep die nog het meest fris was ging mee. Ik had wel een beetje geleden van de trainingsstage maar 135 moest nog wel kunnen. Er werd direct flink doorgereden, ook op de vlakke stukken .Na de eerste 30 km langs de kustweg kwam de ene na de andere lange klim. En ik kwam er toen al snel achter dat mijn benen minder goed waren dan vooraf gehoopt. Na 115 km was het zwaarste achter de rug, maar toen werd het mentaal zwaar, want de route bleek namelijk bijna 25km langer. Dit was zeker de zwaarste fietstraining die ik ooit gedaan heb. Op zaterdag vertrok ik met Armand naar Meaux. Hij had samen met 2 anderen de helse tocht van vrijdag overgeslagen om op zondag in Meaux bij Parijs een wedstrijd te kunnen doen. Armand is daar al jaren lid van de club in Meaux en deze wedstrijd was ter nagedachtenis aan iemand van die club waar Armand ook veel contact mee had.  Ik zou gaan kijken was de bedoeling, maar ik was relatief goed hersteld, dus ik heb gewoon meegedaan en dat ging ook nog boven verwachting goed. Ik werd 8e. Daarna heb ik ook nog belangrijk contact gehad daar. Misschien kan ik volgend jaar mijn rentree maken in de 1e divisie als ik wordt toegelaten in het team van Meaux. De Franse 1e divisie is de  Championsleage van de duathlon. Iedere wedstrijd daar is een soort van mini EK. Bij de laatste 1e  divisie wedstrijd in Avignon stonden zelfs de complete top vijf  van de wereld aan de start

Het waren twee geweldige weken, waarbij ik mijn grenzen weer een stukje verlegd heb en een goede basis heb kunnen legen voor het komende seizoen. Ik Tilburg University enorm bedanken voor de finianciele ondersteuning die het voor mij mogelijk maakte om mee op trainingsstage te gaan. Nu ben ik hard toe aan een rustweek. Dan heb ik direct ook extra tijd om de opgelopen achterstand van met name mijn bachelor thesis in te halen. De Parelloop sla ik waarschijnlijk over.

Duathlon Hilversum (5-20-2.5km) 17-03-2013
Ik ging meteen gemengd gevoel naar de  eerste weg duathlon van het seizoen in Hilversum. Ik was blij dat het seizoen begon, maar eigenlijk was het te snel na de sneeuwbuien die het fietsen zo moeilijk maakten de afgelopen weken.  Deze wedstrijd  was mijn comeback bij het nationaal duathloncircuit na een jaar blessureleed en vermoeidheidsperikelen. Caimin Stevens nam direct na de start de kop. Al na een paar honderd meter lieten Wim Nieuwkerk en Omar Brons een gaatje vallen. Ik besloot om dit niet te laten gebeuren en Caimin te achterhalen, maar het lukt niet om zonder veel moeite die paar meter dicht te lopen.  Caimin liep namelijk vlot naar boven op de eerste heuveltjes. Na 1 km lag ik op ongeveer 30 meter en achter mij was ook al een gat naar Nieuwkerk en een groep van andere favorieten.  Na 5 km had ik Caimin bijgehaald en kroop ik als eerste op de fiets. Ik wist dat ik niet over goede fietsbenen zou gaan beschikken, dus ik liet Caimin passeren terwijl ik mijn fietsschoenen nog even strakker trok en wat dronk.  Caimin had echter ook geen indrukwekkend tempo, dus het was wachten op de eerste hardrijders van achteruit. Wim Nieuwkerk kwam hard voorbij. Caimin deed geen moeite om te versnellen. Daarna raasde Erik van der Heijden voorbij. Voor mij was dat het moment om Caimin te passeren, maar echt veel harder ging ik niet. Een tijdje later kwam ook Peter Res voorbij en had ik Caimin op een kleine achterstand gezet. Daarachter kwam er ook nog een aantal opzetten waaronder Maikel Zuijderhoudt, maar die kon ik achter me houden. Ik kwam gelijk met Caimin de 2e wissel  in en uit en Maikel zat op een achterstand die nog niet helemaal geruststellend was. De eerste 1.5km liep ik gelijk op met Caimin, maar ik zag dat hij nog een sprintje in de benen had. Ik voelde de heuveltje in de laatste run flink en met het oog op de komende trainingsstage,  nam ik mijn verlies en liet ik Caimin de laatste kilometer lopen.  Ik werd zesde overall en tweede belofte. Armand van der Smissen was in een eerdere serie gestart en die bleek net een paar tellen sneller. Ik ben tevreden met het resultaat voor zo’n eerste duathlon. Ik verlies nog veel tijd op de fiets op de echte hardrijders, maar het fietsen viel me toch niet tegen.  Ik hoop dat ik het verschil in fietsniveau de komende weken kan verkleinen. Over een kleine twee maanden heb ik net als de vier finishers voor mij een tijdritfiets. Dat scheelt misschien al wat. Vanaf komende dinsdag  ben ik  2 weken ik op trainingsstage in Fréjus met een deel van de nationale duathlonselectie. Ondertussen doe ik komende zondag 24 maart in Avignon mee aan de eerste wedstrijd uit de Franse duathloncompetitie voor het team uit Arras.

uitslag duathlon Hilversum

Mescherbergloop 16-12-2012
Samen met triatleet Tom Rademaker uit Nuenen ben ik naar de Mescherbergloop geweest. We deden beide mee aan de korte bergloop van 10km.  (Vreemd trouwens dat de spellingscontrole van Word het woord bergloop niet kent.) Volgende jaar wil ik de lange doen. Die is 15km en daar zit een trap in van maar liefst 180 ongelijke treden. Ik vind het een prachtige wedstrijd. Er is veel hoogteverschil en modder, maar je kunt niet op spikes lopen want een deel van het parcours is verhard.  Aan de start zag ik al twee concurrenten staan die 2 jaar geleden toen in voor het laatst aan de Mescherbergloop deelnam ook meededen. Ricardo Floris moest ik toen voor laten en Bas van Hooren eindigde achter me op een 3e plaats. Tijdens de eerste kilometer waren dit ook de atleten die de kop namen. Ik volgde als derde .Na de eerste kilometer liep het al flink omhoog en werd het ook al heel glibberig. Ik schoot al een aantal keer weg. Bas van Hooren liep daar al van mij en Ricardo weg. Ik begon me toen af te vragen of zij aan de lange of aan de korte afstand meededen, want die hadden een gelijke start. Na 2 km liepen we langs een autodealer. In de weerspiegeling in de ruit zag ik aan het startnummer van Ricardo dat hij de lange deed. Pas toen de routes voor de 10 en 15 km scheidde zag ik dat Bas van Hoorn afslag van de korte afstand nam. We hadden toen twee beklimmingen en afdalingen gehad en mijn achterstand was al vrij groot en achter me zat ook een vrij groot gat. De derde klim liep ik dus alleen en ik was mijn frisheid al kwijt dus die ging voor mijn gevoel wat minder snel. Het was wel een mooi stukje. Een heel smal en vrij stijl bospaadje waar zelfs bomen dwars overheen lagen waar je over en onderdoor moest. Na ongeveer 7 km kreeg ik in de gaten dat er iemand van achteruit dichterbij kwam, dus toen heb ik doorgetrokken op de laatste klim. Mijn tempo was wat ingezakt en ik wilde niemand van achteruit laten terugkomen, want dan was de kans groot dat ik het zou verliezen in de sprint. Na de laatste enorm modderige afdaling kon ik tot mijn verbazing in de laatste 500m naar de finish nog flink versnellen. Ik werd 2e in 34.43,  ruim een minuut achter de winnaar. Tom werd 5e. Dit was volgens mij ook de eerste wedstrijd waar ik niet ben komen opdagen op de prijsuitreiking. Normaal wacht ik altijd ,omdat ik het onfatsoenlijk vind op niet te komen. Dit keer had ik echter geen zin om daar samen met Tom en zijn moeder 2 uur op te wachten.
De volgende wedstrijd is met oudjaar, maar ik moet nog kiezen tussen de oliebollenloop in Weert, de Sylvesterloop in Elsloo en de Sylvestercross in Soest.

Flimpje van L1 waarbij ik ook in beeld ben:
http://www.l1.nl/video/ricardo-floris-wint-mescherbergloop-16-dec-2012

NK businessrun Warandeloop Tilburg 25-11-2012

Het NK businessrun was een wedstrijd over 10 km.  Ik kwam uit voor een team van de Universiteit van Tilburg. Het parcours was helaas anders dan dat van het echte NK. Het was een vlak parcours over lange rechte paden. Na mijn goede wedstrijd in Kaatsheuvel heb ik lang spierpijn gehad aan hamstrings en kuiten. Gelukkig voelde het op de ochtend van de wedstrijd redelijk goed. Bij de start regende het enorm. Daar baalde ik van. Het koelde meteen af en de paden waren nat. Ik had ervoor gekozen om niet op spikes te lopen, dus die regen was niet in mijn voordeel. Gelukkig werd het snel droog. Er ontstond al meteen een kopgroep van 6 en even later 5 personen van wie er 4 van team 1 en team 2 van de Universiteit. Ik voelde me goed en was tijdens de wedstrijd lang aan het denken over een geschikt moment op een versnelling te plaatsen. Na 7 kilometer voerde ik het tempo een klein beetje op. Tot mijn verbazing moesten Erik van der Heijden en Maurice Demarteau lossen. Zij waren beiden van het andere Universiteitsteam. Alleen teamgenoot Alexander Picard waren nog over. Terwijl ik nog aan het denken was wanneer ik aan zou vallen besloot ik dat meteen maar te doen. Dat ging eigenlijk vanzelf. De rest kon volgen, maar toen ik door trok zag ik de concurrentie aan het elastiek hangen. Een paar honderd meter laten sloot Alexander bij me aan en hadden we onze concurrent afgeschud. Ik won de sprint van Alexander en onze teamgenoot Armand van der Smissen had ondertussen Erik en Maurice ingehaald, waardoor ons team met overmacht het NK bedrijvenloop won. Er zat ook een leuke prijs bij. Een diner bij De Rooi Pannen.

Maresiacross Kaatsheuvel 11-11-2012
Sinds de zomer voel ik me steeds beter. Ik heb in september in Tilburg weer mijn eerste duathlon gedaan en ben twee weken later voor mijn Franse team Cambrai afgereisd naar Chateauroux voor de Coupe de France.  Beide wedstrijden gingen goed. Over deze wedstrijden heb ik geen verslag geschreven op mijn site. Ik heb hiervoor niet de rust kunnen vinden. Ik heb het heel druk gehad met de studie. Omdat ik wil overstappen van bedrijfseconomie naar econometrie heb ik het eerste kwart van het schooljaar een paar extra vakken gevolgd en dit heeft meer tijd gekost dan verwacht. Ik ben wel weer vier keer per week gaan lopen. Sinds dit schooljaar zit ik op kamers in Tilburg en ben ik lid geworden van de studentenatletiekvereniging Parcival. Twee weken geleden heb ik de IJzeren man cross in Weert gelopen. Ik kon lang meelopen in de kopgroep, maar ik zakte er op het laatst doorheen vanwege pijn in mijn buikspieren.
De Maresiacross in Kaatsheuvel was mijn tweede cross dit seizoen. Deze cross staat bekend als zwaar , omdat er lange zandstroken en een aantal steile klimmetjes in zitten. Er was een sterk deelnemersveld. Naast internationaal talent Jesper van der Wielen waren ook alle toppers uit de regio aanwezig. De start was direct omhoog door de losse zand.  Ik verwachtte een snelle start, maar dit viel nog mee, want na 300 meter liep ik op een zevende positie met een relatief groot gat achter me.  Ik was wel iets te hard gestart. Als snel  kwamen er  twee steile klimmen waarbij ik moete had om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Het groepje voor me liet ik lopen. Ik probeerde wat meer relaxt te lopen. Tegen mijn verwachting in kwam er niemand van achteruit aansluiten en het gat voor me met Sjors  Picard bleef klein. Tijdens de cross was ik bang voor een terugval in de laatste ronde zoals in Weert. Al in het begin van de wedstrijd voelde ik de spanning op mijn kuiten. Toch wist ik het tempo vast te houden. Ik haalde Wouter Warndroff in. In de laatste ronde kon ik zelfs nog een beetje versnellen waardoor mijn trainer Armand van der Smissen  niet meer kon terugkomen en ik het sprintje met Sjors Picard kon winnen. Ik finishte als 5e in 33.32 over 8.8 km, drieënhalve minuut achter winnaar Jesper van der Wielen. Dit resultaat was ver boven mijn verwachting!

De volgende wedstijden zijn ook al gepland.25 November start ik bij de Warandeloop in de bedrijvenserie voor het team van de Universiteit en in december ga ik starten bij de Mescherbergloop.

Eind Juni -Vakantieupdate
Het is al weer veel te lang geleden dat ik een bericht geplaatst heb op mijn website. Ik had helaas ook weinig te melden. De teamrelay van de stadstriathlon in Weert ging goed. Mijn team won de wedstrijd nadat ik een minuut voorsprong kon pakken tijdens het fietsen. Daarna ging het helaas weer een beetje op en af met trainen. Nog steeds heb ik soms last van vermoeidheid.  Er ging ook veel tijd zitten in het leren voor examens. Met de nationale duathlonselectie heb ik op 9 juni nog meegedaan aan een ploegentijdrit van 24km in Gilze. Het was een leuke ervaring en mijn eerste fietswedstrijd. Het werd wel duidelijk dat ik nog niet op niveau ben. Ik was op het laatst de zwakste schakel in het team. Deze week voelde ik me goed, maar nu had ik andere tegenslag. Ik ben tijdens een ritje op  de wielrenfiets  tegen een auto aangereden die dwars over de weg stond, of net wegreed. Dat heb ik niet eens kunnen zien. De schade viel mee, maar ik moet wel een paar dagen rust houden tot de zwelling aan mijn schouder voorbij is. De Grand Prix duathlon in Metz op 28 juli waar ik zou starten laat ik aan me voorbij gaan. Ik wil wel aan de start staan bij het NK duathlon in Tilburg in september. In juli hoop ik progressie te maken tijdens een week trainingsstage in Luxemburg.  

Eerste wedstrijd van het seizoen komt eraan
De afgelopen periode gaat het een beetje op en neer met mijn trainingen. Soms voel ik me heel goed en soms nog erg vermoeid. Het is nog lastig om een aantal weken achter elkaar goed te trainen. Het lopen gaat wel steeds beter. Het lopen voelde nog vaak wat onwennig de laatste maanden, maar inmiddels gaat dit goed. Ik heb ook totaal geen last meer van mijn voetblessure. Mijn eerste wedstrijd van het jaar wordt de stadstriathlon in Weert. Vanwege mijn nog altijd verminderde conditie doe ik niet mee aan de olympische of sprint triathlon , maar aan de team relay. Bij de team realy doe je een super korte triathlon. Voor deze wedstijd is dat 200m zwemmen, 5,8 km fietsen en 1 km lopen. Bij de finish tik je een teamgenoot aan die vervolgens ook een korte triathlon  doet. Een team bestaat uit 4 deelnemers. Mijn teamgenoten komen uit triathlonvereniging Weert. Dit zijn Peter Rietjes, Frank Brouns en Luuk Cealers. Ik heb er veel zin in. De watertemperatuur is wel spannend. Ik ga zonder wetsuit in water van 16 graden Celsius zwemmen.

Trainingen lopen weer goed
Ik voel me sinds halverwege april, weer fit en fris. Het voelt als een opluchting.  Ik ben nu weer meer aan het trainen. Ik ben alleen nog een beetje voorzichtig met mijn voet bij het lopen. Wedstrijden heb ik nog niet gepland. Eind mei zijn mijn examens. Daardoor heb ik het druk, waardoor ik niet helemaal zoveel kan trainen als ik zou willen. Misschien is dit wel niet zo erg, want dan ga ik in ieder geval niet snel teveel doen. Ik heb helaas moeten toekijken bij het EK duathlon in Horst afgelopen 29 april, maar dit heeft me veel energie en motivatie gegeven. Het was een mooie wedstrijd. Voor zulke dagen doe je het allemaal.

Seizoensstart 2012 gemist

Ik heb al veel te lang geen bericht meer op deze site gezet. Dit heeft er mee te maken dat het niet zo goed gaat met mijn conditie.  Ik voel me al een aantal maanden niet fit genoeg om goed te kunnen trainen. De eerste wedstrijden van het seizoen heb ik helaas moeten laten schieten.  Ik vind het vooral jammer dat ik niet kan deelnemen aan de Franse Grand Prix duathlons en aan het EK sprintduathlon dat op 29 april plaatsvindt  in Horst. Een mogelijke verklaring voor mijn langdurige vermoeidheid is overtraining. Ik heb afgelopen zomer waarschijnlijk te goed mijn best gedaan om goed te presteren op het NK en WK , terwijl ik met toen ook al minder voelde.  Voorlopig doe ik het dus rustig aan met trainen.  Pas als ik me een aantal weken goed voel ga ik weer aan wedstrijden denken.

Koppelcross Weert 29-10-2011
De koppelcross in Weert is een unieke wedstrijd. De wedstrijd tussen teams van één loper en één fietser. De loper loopt  6 keer 1.5 km en de fietser fietst 6 keer 2.5km door het bos. De loper begint en tikt na 1.5 km lopen de fietser aan die na zijn fietsrondje de loper weer aantikt.  Ik deed niet zoals de afgelopen 2 jaren aan de individuele wedstrijd mee, omdat ik nog altijd voorzichtig ben met hardlopen vanwege mijn voetblessure. Fietsen bij de koppelcross was een mooi alternatief. Bij deze thuiswedstrijd deden zeer veel bekenden mee waaronder mijn trainer Koen de Haan. Hij had een mooie omschrijving van de koppelcross; ‘’De belangrijkste onbelangrijke wedstrijd van het jaar’’. Mijn teamgenoot was Terrence Olaria.  Ik ken hem van de trainingen die ik in Eindhoven doe. Hij studeert daar. Terrence is een goede loper. Vooraf schatte ik onze kansen vrij hoog in. Er waren slechts  twee koppels die vooraf te sterk leken.  Dit waren de koppels Michel Cos/Ivan Peeters en Joost Redemaekers/Frank Nak. Dat laatste koppel was gebrand op de overwinning nadat de fietser vorig jaar  vlak voor de finish de koppositie moest afstaan door een gebroken ketting.  Na de start van de lopers stond ik met alle andere fietsers in spanning af te wachten wie als eerste het bos uit gerend kwam.  Op kop liepen  Nederlands beloften kampioen duathlon Alexander Picard met Joost Rademakers. Daarachter liep Sanders Stijvers met Michel Cos en daarachter Terrence. Van Alexander wist ik dat hij een mindere fietser had en Sander Stijvers deed mee bij de mix-koppels. Zijn fietsster was Alshley Stienen. Eigenlijk begon ik dus in 3e positie. Ashley en de minder fietser van Alexander haalde ik al snel in.  Het gat tot de eerste 2 koppels werd wel groter. Zoals verwacht waren de ervaren mountainbikers  van de eerste twee koppels een maatje te sterk voor mij.  Na de tweede wissel was het al duidelijk dat het gat tot nummer 1 en 2 te groot was om in te halen. Achter ons bleven de verschillen kleiner. Halverwege ontstond er strijd met het koppel van Koen. Koen had toen een snellere run dan Terrence. Mijn fietsronde was ook iets langzamer, omdat ik stil viel op een stuk losse zand.  Het verschil werd toen heel klein. Uiteindelijk lukte het om de concurrentie af te schudden en werden we met een ruime marge 3e in 1.09.50. Joost Rademaekers en Frank Nak  maakte het ongelukkig verlies van vorig jaar goed en wonnen de koppelcross in een nieuw parcoursrecord van 1.05.14.
Ik heb deze week 3 keer rustig gelopen na een rustperiode van ruim 3 weken. Dit ging goed. Ik heb nog een afspraak bij de osteopaat voor mijn voet. Deze zou mijn wellicht ook kunnen helpen met mijn darmklachten die maar niet over lijken te gaan. Ik heb daarvoor al meerdere testen ondergaan. Ik voel me door mijn voet en mijn darmen nog niet 100% fit. Ik train daarom voorlopig op halve kracht.  Waarschijnlijk wordt mijn volgende wedstrijd de Mescherbergloop op 11 december.

WK duathlon Gijon 24-9-2011
Eindelijk heb ik even tijd om mijn verhaal over het WK kwijt te kunnen. Het is helaas niet gelukt om snel na de wedstrijd een verslagje te schrijven, omdat ik veel schoolwerk in te halen heb. Op de woensdag voor het WK ben ik met de rest van de Nederlandse deelnemers naar Gijon vertrokken. De ploeg bestond naast mezelf uit elite deelnemers Ruth van de Meijden, Stefanie Bouma, en Wouter Kegge en junior Jorik van Egdom. Thomas Bruins deed mee bij onder 23. Hij kwam via Londen naar het vliegveld Asturias. Wij volgen via Madrid. Onze vlucht naar Madrid had vertraging, waardoor we in Madrid het vliegveld over gerend hebben om de volgende vlucht te halen. Helaas was onze bagage niet zo snel. We moesten 2 uur wachten op de volgende vlucht. Daar zou onze bagage in zitten, maar er miste nog 3 fietsen. Gelukkig was mijn fiets wel aangekomen. Ik zou echt niet lekker slapen als ik wist dat mijn fiets nog onderweg was. Verder ging alles goed in de dagen voor de wedstrijd. Het verkennen van het parcours was erg leuk. Dit gebeurde gezamenlijk in een peloton met politie escorte, want een deel van het fietsrondje ging tegen het éénrichtingsverkeer in. De dag van de wedstrijd begon erg vroeg. Om half zeven moesten Jorik en ik al uit bed, omdat de start om 9.50 uur was. Om 8.30 arriveerde we bij start/finish. We konden toen nog net de start van de dames junioren zien die hetzelfde parcours aflegden als ons. Vijf minuten voor de start moesten alle deelnemers op volgorde van startnummer gaan staan voor het voorstellen van de atleten. Ik stond vrij vooraan met startnummer 3. Ik mocht hierdoor snel bij de startlijn plaatsnemen, waardoor ik een plekje vooraan had. Ik was goed weg na het startschot. We liepen wel dicht op elkaar. Ik had geen behoefte om vooraan te lopen. Na een kilometer ging het tempo omhoog. Ik zag voor me een klein gat vallen. Toen ik het dicht wilde lopen, voelde ik dat het een moeilijke wedstrijd ging worden. Mijn rechter voet, waarvan ik dacht dat die genezen was van een blessure, voelde niet lekker. Ik moest de kopgroep laten gaan. Ik liep de rest van de eerste run in een tweede groep van ongeveer 7 man. De wissel ging goed. Bij de eerste scherpe bocht in het fietsparcours was het nat en gleed ik onderuit. Ik moest even denken mijn val bij het NK waarvan ik nog schaafwonden had. Nu had ik links én rechts schaafwonden. Ik viel gelukkig niet hard, omdat ik heel langzaam door de bocht ging. Het lukte me om in 500 meter terug naar de groep te fietsen. De eerste van 4 rondes was er redelijk goede samenwerking in de groep. Na de eerste ronde waren en 2 valpartijen kort na elkaar, waardoor en gaten ontstonden. De samenwerking was toen weg. De Oostenrijker in onze groep probeerde steeds weg te komen. Ik sprong er één keer achteraan, maar we kwamen niet weg. Het sturen in de natte bochten ging slecht. Ik was bang om weer te vallen. Ik kwam na de Oostenrijker als tweede van de groep in de wisselzone. Toen ik mijn fiets af sprong voelde in direct pijn in mijn rechter voet. Ik kon niet hard rennen en vervolgens was ik ook nog met mijn schoenen aan het prutsen. Het lopen voelde heel slecht. Na 100m was ik de hele groep al kwijt. Ik heb gedacht aan uitstappen, maar ik besloot toch rustig door te lopen in de hoop dat de pijn weg zou gaan. Ik had ook nog een stuk of 8 deelnemers achter me. Ik merkte al snel dat het helemaal niet beter ging, maar ik het de wedstrijd toch uitgelopen. In finishte de 5km lopen, 21km fietsen en 2.5 km lopen als 25^e van de 30 in 1.03.06. Dit was uiteraard zeer teleurstellend. Jorik deed het met een 13^e plaats goed op zijn eerste internationale kampioenschap. Na mijn race moesten de vrouwen en later de mannen aan de bak. Bij de vrouwen deed Nederland voorin mee. Stefanie werd 4^e en Ruth 7^e. Bij de mannen was de race een slagveld. Vanaf de eerste kilometer werd de race hard gemaakt. Er waren veel uitvallers waaronder Wouter Kegge. Thomas Bruins eindigde onder anderen door kramp in de achterhoede. Het WK was mijn laatste wedstrijd als Junior. Volgend jaar zal ik als U23 bij de volwassenen moeten starten. De afstanden zijn dan 10-40-5. Het zal enorm moeilijk worden om me te plaatsen voor het EK en WK. Twee U23 die vorig jaar junior van mijn niveau waren moesten al vroeg in de wedstrijd uitstappen omdat ze gedubbeld werden.

NK duathlon Tilburg 24-09-2011
Vlak voor de start van de wedstrijd begon het te regenen. Met lopen had ik daar geen last van. Bij de start stond ik achter Jorik van Egdom. Die was snel weg. Na de eerste bocht liep ik in tweede positie. Ik bleef de eerste kilometer achter Jorik. We liepen snel weg van de rest van het veld. Alleen Leon Koch volgende en nam even later de kop over van Jorik. Dat verbaasde mij wel, want ik kende Leon niet. Het lopen ging na 2 km niet meer zo lekker. Ik moest mijn best doen om bij te blijven. Ik merkte dat ik wat looptrainingen gemist heb de afgelopen weken. Na 3.5km moest ik een gaatje laten op Jorik en Leon, maar ik had in de wissel maar 10 seconden achterstand. Het fietsparcours bestond uit 4 heen en weer rondjes met twee rotondes. Op de eerste rotonde, waar we driekwart rond moesten, zag ik Jorik staan naast zijn fiets. Toen ik precies op die plek onderuit ging, wist ik waarom. Door de regen was het spekglad op de rotondes. Na mijn val kon ik redelijk snel weer mijn fiets op. Ik voelde wel de schaafwond op mijn heup en hand. Na de val heb ik met het oog op het WK volgende week geen enkel risico genomen in de bochten. Jorik was een stukje bij me weg gefietst maar Leon haalde ik na 15 km in. Ik begon met 10 seconden voorsprong op hem te lopen, maar na een kilometer werd ik al door hem gelost. Ik kwam niet snel op gang de tweede run. Halverwege ging het wat beter, maar toen kon ik geen positie meer pakken of verliezen. Ik heb toen de wedstrijd uitgelopen zonder te forceren. In de stromende regen finishte ik als 3^e overall. Omdat Jorik nog in de categorie H16 valt, ben ik 2^e geworden bij de heren 18. Volgende week bij het WK zal het beter moeten. Ik hoop dat mijn heup dan goed hersteld is. Woensdag vertrek ik richting Gijon. De start is zaterdagmorgen om 9.50.    
Link uitslag

Nog een maand…
Over een maand is de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Het WK duathlon in Gijon, Spanje. De voorbereiding daarop is tot nu toe niet zo voorspoedig verlopen. Na de duathlon in Alpe d’Huez heb ik de hele week pijn aan mijn voet gehad.  Ik ben ermee naar de sportarts en de podotherapeut geweest. Mijn nieuwe loopschoenen bleken de blessure veroorzaakt te hebben. Ik heb 2 weken helemaal niet gelopen. Daarna ben ik heel voorzichtig begonnen met 20 tot 30 minuten op gras lopen op nieuwe schoenen met speciale zooltjes van de podotherapeut. Fietsen en zwemmen ging wel, dus ik heb veel gefietst. Vorige week is er opeens schot in de zaak gekomen na een bezoek aan de manueel therapeut. De blessure is nog niet helemaal weg, maar ik kan nu weer lekker een uur lopen  met stukken harder dan duurlooptempo. De looptrainingen worden nu langzaam maar zeker langer en intensiever.  Ook met fietsen probeer ik de komende weken om er wat meer snelheid in te krijgen.  Door mijn trainingsachterstand met lopen heb ik het NK 10km hardlopen op 4 september in Tilburg afgezegd. Op 18 september is het NK duathlon en op 3 dagen later vertrek ik al richting Spanje. De start is van mijn serie op het WK is op 24 september al om 9.50 uur. Dat wordt vroeg opstaan.  Op het WK heb ik, anders dan bij het EK, een teamgenoot. Jorik van Egdom doet ook mee. Hij is goed in vorm. Ik hoop dat we samen wat kunnen proberen tijdens het fietsen. Voor het NK is hij denk ik ook mijn grootste concurrent.

Duathlon Alpe d’Huez 24-07-2011
15 Juli ben ik vetrokken richting St. Laurent du Pont.  Ik verbleef daar met een groep duathleten van de Nederlandse duathlon  selectie. Er waren ook  een aantal  niet-selectie leden.  Het is altijd prettig om kennis te maken met mensen met dezelfde hobby en interesses.  Het weer zat niet mee in het begin van de week. We hebben een paar dagen niet gefietst en op de dagen dat we wel gingen fietsen kregen we er regelmatig met flinke regenbuien te maken. Ook eerste zonnige dag  voelde heel somber aan, omdat er toen iemand van onze groep flink gevallen was in de afdaling. Dat was even grote paniek. Ik heb de val en de verwondingen gelukkig niet gezien. De gevolgen waren in ernstig genoeg voor een langdurig verblijf op de intensive care.  Aan het eind van de week was het wel mogelijk om lekker in de zon te fietsen.  De looptrainingen gingen slecht bij mij. Ik had steeds last van mijn rechter voet. Die voelde als een paar weken niet zo lekker met inlopen, maar nu had ik er echt last van. Zaterdag ben ik bij de Tour de France tijdrit in Grenoble geweest. Ik was al een paar keer eerder bij een tour etappe gaan kijken. Bij deze  tijdrit leek het tourcircus nog groter. Het was mooi om een keer meegemaakt te hebben. Zondag was dan de Alpe d’Huez  duathlon. Ik besloot ondanks mijn stijve voet toch mee te doen.  Rustig rennen op duurlooptempo  ging nog goed. De eerste run van 5 km voelde mijn voet niet echt goed, maar ik kon toch nog een redelijk tempo lopen. Ik vond het wel irritant dat ik sommige deelnemers voor moest laten terwijl ik die er normaal af loop. Na de wissel zat ik tot mijn verbazing toch in een redelijk  goede positie. In de eerste paar kilometer van de klim naar Alpe d’Huez ging het slecht. Ik zat niet lekker op mijn fiets en werd door iedereen voorbij gereden. Het ging daarna steeds beter.  Een aantal deelnemers kon ik weer terugpakken. Toen  ik voor de wisselzone van mijn fiets stapte voelde het meteen verkeerd aan mijn voet.  Ik heb een paar honderd meter gestrompeld en een paar meter gewandeld. Daarna lukte het weer om te rennen. Na  1uur en 31 minuten kwam ik als 50^e overall en 4^e junior over de finish. Het fietsen ging beter dan vorig jaar, maar door mijn voet heb ik heel veel tijd verloren met lopen. Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest. Ik heb waarschijnlijk een overbelaste pees, omdat mijn voet heel smal en plat is. Met zooltjes zou het probleem waarschijnlijk verholpen kunnen worden. Ik hoop dat ik op tijd fit ben voor de belangrijke septembermaand met  het NK en het WK duathlon.  Ik heb me afgemeld voor de duathlon in Geel.

Triathlon Nuenen 3-7-2011
Zondag 3 juli was de triathlon in Nuenen. Dat is al enkele jaren het clubkampioenschap van TVWeert. Ik had in het begin van het jaar nog even het idee om in Nuenen mijn debuut te maken op de kwart triathlon, maar door vermoeidheid van de vele wedstrijden in het voorseizoen heb ik besloten om dat niet te doen. Volgend jaar wil ik wel een poging wagen om clubkampioen te worden. Ik werd wel door mijn trainer Koen de Haan gevraagd om te fietsen voor een trio-team op de achtste triathlon. Koen ging lopen en ‘Big Man’ Terence Olaria was onze zwemmer. Het was de eerste keer dat ik met een trio-team een triathlon deed. Terrence kwam zoals verwacht met een ruime voorsprong uit het water. Toen was het mijn beurt om 23.3 km (een aanloopstuk en 3 rondes)  gas te geven. Het ging redelijk goed. Er waren nog veel deelnemers van de vorige startserie op het parcours. Het was een niet stayer-wedstrijd, maar door het vele inhalen kon ik mooi van achterwiel naar achterwiel rijden. Mijn rondetijden waren vlak en mijn gemiddelde lag rond de 40. Na het fietsen was de voorsprong van ons team gegroeid. Ook Koen vergrootte onze voorsprong waardoor we ruim wonnen. Ik merk dat mijn fiets benen langzaam terug beginnen te komen. Maar dat moet ook wel want 15 juli vertrek ik al met de duathlonslectie naar Frankrijk om daar op 24 juli de Alpe d’Huez op te knallen. Ik doen dan mee aan de Alpe d’Huez duathlon die bestaat uit 5 km lopen onderaan de berg in Bourg d’Oisans, 15 km omhoog fietsen naar Alphe d’Huez en boven nog 2.5 km lopen. Ik wil daar mijn tijd van vorig jaar met een paar minuten verbeteren.

Grand Prix Lomme 02-06-2011
Drie dagen voor de wedstrijd werd ik gevraagd om een teamgenoot de vervangen bij de Grand Prix. Het was een ploegenduathlon over de bekende Grand Prix afstand 5-30-5. Om de 1.5 minuut startte er een team, voor een race tegen de klok.  Mijn team Cambrai bestond uit David Leqlerq, Yann Thesse, Kenneth vandenDriessche en Xander Denys. Vanwege onze lage plaats op de ranglijst startte we als tweede. David liep om kop de eerste run. Yann was onze minste loper. Hij had moeite om te volgen, maar we wilde hem erbij houden voor het fietsen.  Op de fiets raakte we hem helaas al snel  kwijt. Hij was denk ik heel diep gegaan met lopen. Het gebeurde allemaal heel snel. Achteraf gezien hadden we hem misschien even op adem moeten laten komen. Het was vooraf al duidelijk dat ik de slechtste fietser van de groep was.  Mijn fietsonderdeel is door de vele wedstrijden met de week slechter geworden. Het ging nog een stuk slechter dan ik verwacht had. Zelfs gewoon meedraaien zonder echt kopwerk te doen lukte nauwelijks. Op de stukken wind tegen zat ik in het wiel, maar het voelde alsof ik op kop reed. Ik was constant aan het afzien en ik had nauwelijks tijd om te drinken. Kenneth deed duidelijk het meeste werk op de fiets. We haalde  het team dat voor ons gestart was in.  Aan het eind van de 2^e van 3 rondes fietsen, begon ik al voortekenen van kramp te voelen. Op het eerste stuk wind tegen in de 3^e ronde hing ik een paar meter achter de groep. Ik probeerde het dicht te fietsen, maar het gat groeide. Bij 30 meter gaf ik het op. Ik was kapot en geloofde er niet meer in dat ik nog een fatsoenlijk 2^e run zou kunnen lopen. De tijd van de 3^e finischer zou tellen.  Ik riep nog naar mijn teamgenoten, maar ze hoorde me niet. Misschien kwam het door de harde wind.  Ik heb het rondje nog rustig afgefietst. Heel vervelend want na een paar minuten voelde ik me weer fit. Eigenlijk wilde ik toen weer door, maar daarvoor was het natuurlijk veel te laat. Het was ook de allereerste keer dat ik uitgestapt ben bij een wedstrijd. Echt een dieptepunt. Het werd nog verergerd door de uitslag. We zijn 13^e geworden. Het 12^e en 11^e team zaten slechts 2 en 5 seconde voor ons! Dat is echt helemaal niks op een wedstrijd van een uur en 17 minuten.  Door dit resultaat zitten we dieper in de degradatiezone. Ik baal er echt van dat ik niet wat kopwerk kon doen op de fiets en dat ik zelfs het wiel niet kon houden. Nu moest Kenneth veel alleen doen, waardoor de laatste run erg lastig werd.

NK triathlon Weert 22-05-2010
Het NK junioren was dit jaar een thuiswedstrijd. Hierdoor was ik extra gemotiveerd. Ik gaf me zelf vooraf weinig kans op een podiumplek, omdat de achterstand na het zwemmen waarschijnlijk te groot zou zijn. Helaas was dat ook zo. Ik voelde dat er geen kracht achter mijn slagen zat. Ik kwam 2.40 minuten na Marco Akershoek uit het water. Ik hoopte op hulp tijdens het fietsonderdeel (met stayeren), maar die kwam er in het begin niet. Ik begon gelijk met een andere deelnemer te fietsen, maar die kon mijn wiel niet houden. En dat terwijl mijn benen in het begin echt slecht voelde. Er stond enorm harde wind. Halverwege het fietsonderdeel kwam ik bij Milan Brons en later haalde we ook Scott Hentzepeter bij. Het was fijn om af en toe wat uit te rusten in het wiel. Ik was wel de motor van het groepje. Scott had moeite met overnemen. We bleven helaas tijd verliezen op de groep voor ons. De eerste kilometer lopen ging moeizaam, maar daarna kwam ik wat beter in mijn ritme. Milan en Scott konden toen niet volgen. Onderweg haalde ik alleen nog Matti de Bruijn in. Het was moeilijk om hard te blijven lopen op het saaie rondje over de singel. Lekker ging het zeker niet. Vlak voor de finish kreeg ik Bas de Waal in zicht, maar daar kon ik niet meer bij in de buurt komen. Uiteindelijk ben ik 8^e geworden op mijn laatste junioren NK triathlon. Volgend seizoen ga ik wat beter mijn wedstrijden uitzoeken. Ik denk dat mijn tegenvallende prestatie te maken heeft met het grote aantal wedstrijden dat ik dit seizoen al gedaan heb.   uitslag

Duathlon Rieulay 15-5-2011
De duathlon in Rieulay was een regionale duathlon die georganiseerd werd door mijn Franse team Cambrai. Het was mijn eerste 5-30-5 niet-stayer wedstrijd. Deze wedstrijd was niet zo belangrijk voor mij. Ik had net vorige week de Grand Prix gehad en volgende week is het NK triathlon in Weert. Aan de start stonden ongeveer 70 deelnemers, waaronder mijn teamgenoten van de Grand Prix duathlons. Ik achtte ze allemaal beter op het fietsonderdeel. Ik was er bij deze wedstrijd niet op gebrand om een geweldig resultaat te behalen, maar ik wilde natuurlijk ook niet afgaan. Het loopparcours liep over een grindpad rond een meer. Er zat redelijk veel hoogteverschil in, maar het was gelukkig niet zo steil als vorige week in Liévin. Na de start liep ik rond de 8^e positie. Eén voor een haakte de lopers voor me af. Na 3 km liep ik samen met Kenneth Vandendriessche en vlak achter ons liep Xander Denys. Een kleine 100m voor me liep David Leqlerq. De eerste run ging heel goed. Ik heb geen moment in het rood gelopen en ik kon fris aan het fietsen beginnen. Na een kilometer begon Kenneth gas te geven en na 3 km was ik gelost bij Kenneth en Xander. Het fietsen was vlak, maar er een stond een stevige wind. Na 15 km zat ik er een beetje doorheen. Op het stuk wind tegen zakte mijn kilometerteller zelfs heel even onder de 34. Ik kon me daarna weer wat herpakken, maar echt goed ging het niet. Ik moest nog wennen aan mijn houding op mijn nieuw ligstuurtje, dat nu 2 weken op mijn fiets zit. Het aantal hardrijders dat me voorbij kwam viel mee. Ik begon als 9^e aan de tweede run. Gek genoeg ging het lopen heel goed na het slechte fietsonderdeel. Ik haalde nog 2 deelnemers in en finishte als 7^e overall en 1^e junior in 1.16.13. uitslag
Volgende week (22 mei) is de Stadstriathlon (NK  junioren) in Weert. Hoewel ik dit seizoen alleen duathlons gedaan heb en het zwem onderdeel een beetje verwaarloosd is, heb ik er enorm veel zin in. Ik hoop dat ik het bij deze thuiswedstrijd nog veel triathleten lastig kan maken.

Grand Prix duathlon Liévin 8-5-2011
De wedstrijd in Liévin was mijn tweede Grand Prix in Frankrijk. Het was in de buurt van de Belgische grens.Het parcours in Liévin was veel heuvelachtiger dan ik verwacht had. De fietsronde begon met een klim en ook in de loopronde zat een heel steil stuk. De start was op een atletiekbaan. Ik moest een beetje buitenom lopen, maar er was in ieder geval genoeg ruimte. Na een kilometer begon het al een beetje te breken. Ik liep toen achter mijn teamgenoot David Leclercq en Wim Nieuwkerk. David liep precies mijn tempo. Ik wist dat hij de vorige wedstrijd sneller liep, dus ik was blij dat ik hem kon volgen. Na een goede wissel begon ik rond de 30^e positie, 52 seconde na koploper Del Corral, aan het fietsen. De grote groep favorieten had ik toen uit het zicht verloren. Ik kwam in een fietsgroep van ongeveer 10 man terecht. De eerste klim overleefde ik redelijk. Ik zag daar tegenop, omdat ik vaak na de eerste run even op adem moet komen. Daar kreeg ik nu dus geen kans voor. Ik had redelijk veel moeite op de fiets. Er stond vrij veel wind. Soms kwam ik op kop van de groep terecht en dan kon ik het tempo niet vast houden. Ik liet me dan snel weer afzakken. Daar maakte ik geen vrienden mee in mijn groep. Er waren er maar een paar die kopwerk deden. Vooral Wim Nieuwkerk sleurde op kop. Na een tijdje gingen ze demarreren. Ik kon een paar keer reageren, maar ik moest uiteindelijk toch machteloos toekijken hoe de beste fietsers uit mijn groep wegreden. De afstanden tussen de fietsgroepen werden groter. Er kwam geen hulp van achteruit zoals bij de vorige wedstrijd. We moesten in totaal 6 rondes fietsen en iedere keer begon de ronde met afzien op het klimmetje. Op het laatst kreeg ik krampscheuten in mijn kuiten. De tweede run werd dus zwaar. Ik begon als 2^e van mijn team aan het lopen. Ik werd flink aangemoedigd door voor mij onbekende mensen uit Cambrai. Ondanks alle aanmoedigingen moest ik flink wat plaatsten prijsgeven. Ik had steken in de zij en brandende voeten. Het verval ten opzichte van de eerste run was groot. Ik finishte als 45^e en als 4^e van mijn team. Mijn eindtijd na 5km lopen, 27 km fietsen en 5 km lopen was 1.18.35. De klassering was iets beter dan mijn 50^e plaats de vorige keer. Deze wedstrijd was zeker zwaarder. Er werd meer gekoerst op de fiets en de klimmetjes deden zowel met fietsen als met lopen veel pijn. Het team was tevreden over mijn prestatie. Het is niet zo gek dat je als junior op het laatst nog wat inzakt. Mijn team Cambrai is deze wedstrijd 11e geworden. In het klassement staan we nu met 3 teams gelijk op de 11^e t/m 13 plaats. Plaats 13 en 14 betekent degradatie naar de tweede divisie. Dat wordt dus spannend. De volgende wedstrijd sta ik niet opgesteld in het team en start ik in de open serie. Link uitslag

2e Grand Prix wedstrijd Liévin

Ik mag komende zondag weer in Frankrijk tussen de wereldtop bij de mannen starten. Daar ben ik heel blij mee. Het was eerst niet zeker of ik mocht starten voor mijn team uit Cambrai. Het komt ook niet snel voor dat er junioren meedoen aan zo'n sterk bezette wedstrijd. Ook deze keer start er maar 1 ander junior. Op de deelnemerslijst staat onder andere de huidige wereldkampioen Bart Aernouts en Europees kampioen Nicolas Benoit. De andere Nederlandse deelnemers zijn Wouter keggen, Wim Nieuwkerk en Caimin stevens. De wedstrijd is in Liévin en start om 15.30. Ik hoop dat ik mijn 50e plaats in de vorige wedstrijd kan verbeteren. Vooral de laatste 5 kilometer waren toen zwaar, omdat ik niet gewend was aan een 5-30-5 duathlon.
  
deelnemerslijst

8e plaats op EK duathlon 17-4-2011
De nacht voor de wedstrijd werd ik op 4 uur in de nacht opgeschrikt door een dronken vent die met zijn pasje blijkbaar ook onze kamer binnen kon. Dat was wel even schrikken. Verder waren de voorbereidingen allemaal heel goed verlopen. De start van de wedstrijd lag een beetje achteraf om de eerste run precies 5 km lang te maken. Hierdoor stond er weinig publiek. De afstanden waren 5-20-2.5.  Met 20 deelnemers was de start net iets te smal om goed naast elkaar te kunnen staan. De eerste 100m was een beetje dringen. Daarna liep ik voorop in het veld langs de plak waar alle toeschouwers stonden. Het komt zelden voor dat er bij een wedstrijd van mij zo fanatiek wordt aangemoedigd. De eerste 2 km lopen ging heel goed. Het tempo lag nog niet erg hoog. Hierdoor liep iedereen nog vervelend dicht op elkaar. Na 2 km ging de Italiaan die uiteindelijk won op kop sleuren. Ik de eerste 5 lopers 10-20 meter laten gaan na het keerpunt. Van relaxed lopen werd het toen opeens afzien. Ik wist dat ik die 5 waarschijnlijk nooit meer terug kon pakken als ik ze liet lopen. Na 3 km zat ik weer bij de kop. Ik kon even ""herstellen"" maar toen ging die Italiaan weer. Hij nam 2 Britten en een Portugees mee. De achterstand liep snel op. Ik liep gelukkig wel nog in een groepje met twee Belgen een Ier en een Italiaan. Ik had wel vertrouwen in de fietscapaciteiten van de Belgen, maar ik maakte me toch zorgen om het missen van de kopgroep. In de laatste kilometer lopen zag ik dat de Britten en de Portugees gelost waren en alleen liepen. Daar was ik heel blij mee. We hadden ze al snel te pakken op de fiets. Alleen de snelle Italiaan Matthias Steinwandter bleef vooruit op de fiets. Ondanks onze snelle eerste ronde waarbij we de twee Britten en de Portugees bijhaalde liep Steinwandter uit. Het was dus al heel snel duidelijk dat hij de winnaar werd. De laatste ronde werd er niet meer gefietst in mijn groep van 7. Ik heb wel nog met de twee Belgen geprobeerd weg te fietsen. We probeerde het na het keerpunt. De Britten konden namelijk niet sturen. Het lukte bijna hadden een paar honderd meter een voorsprong op de rest van de groep, maar konden niet hard genoeg doortrekken. De Britten probeerde in de laatste kilometer ook nog wat op de kleine klim. De ene Brit stopte de groep af voor de ander, maar die viel halverwege stil. Op het laatst werd ik verrast doordat mijn concurrenten al vroeg hun schoenen losmaakte. Zij trokken flink door. Ik had daardoor moeite om mijn voeten los te krijgen en kon niet goed als eerste de wissel in duiken. De wissel ging goed. Ik kwam als tweede van mijn groep de wissel uit, maar werd toen meteen ingehaald. Ze liepen echt enorm hard weg. Ik kon alleen de laatste loper van mijn groep volgen, maar die versnelde nog op het laatst terwijl ik een beetje inzakte door buikpijn. Ik was echt kapot aan de finish. Ze vroegen me drie keer of ik medische hulp nodig had. Een 8e plaats op het EK klinkt goed, maar ik baal er toch wel van dat ik er niet wat meer achter me kon laten de tweede run.

uitslag op triathlon.org
filmpje finish

EK duathlon nog 1 dag...
Hier een kort bericht vanuit het hotel in Limerick. Gister middag ben ik met Ruth en Koen van Eindhoven naar Dublin gevlogen. Op het vliegveld in dublin hebben we wat gegeten. Daarna werden we in een busje samen met 3 Spaanse duathleten naar Limerick gereden. dat was een ritje van 2.5 uur. Er was helaas weinig te zien langs de weg. Veel gras en af en toe een huis. We zijn langs geen enkele stad gereden. Toen we Limerick in reden kwamen we langs een kermis. We grappig, vorig jaar bij het EK in nancy was er ook al kermis. We waren om 21.30 uur in het hotel. Toen hebben we nog wat eten en drinken bij een kleine Spar tegenover het hotel. Die was tot 22.00 uur open. Daarna zijn we gaan slapen, want Nederlandse tijd was het al half twaalf toen ik in bed lag. Bij het ontbijt vanochtend lag er meer worst en spek dan brood. Ik moet tot zondag wachten tot ik iets van die vette hap mag eten. Ik had voor de zekenrheid al mijn eigen broodjes meegenomen. Mijn wedstrijd is blijkbaar zaterdag om 15.00 uur in plaats van om 14.00 uur. Ik ga zometeen om 13.00 uur het parcour op de fiets verkennen. Mijn fiets heb ik net in elkaar gezet. Die had de reis goed overleefd. 

EK duathlon Limerick nog 3 dagen…
De tijd is voorbij gevlogen afgelopen weken. Nog maar 3 dagen en dan sta ik al aan de start bij het EK. Mijn wedstrijd is op zaterdag om 14.00 uur. Het is daar wel een uur vroeger. Morgen (donderdag) vlieg ik met mijn trainer Koen de Haan en de Ruth van der Meijden, de europees kampioene van afgelopen jaar, naar Dublin. Vanuit daar is het nog 2.5 uur rijden naar Limerick. Sinds deze week weet ik dat ik in de 2^e Grand Prix duathlon op 9 mei in Lièvin voor mijn Franse team Cambrai mag starten. Hier ben ik heel blij mee. Ik kan me nu nog eens meten met de wereldtop. Ik wil mijn 50^e plaats in de vorige Grand Prix verbeteren.

Bericht triathlonbond 

Grand Prix Duathlon 3-04-2010
Ik ben een enorme ervaring rijker geworden dit weekend bij mijn eerste Grand Prix. Het is moeilijk om dit verslag kort te houden. Op vrijdag 1 april heb ik met Caimin Stevens de 9 uur lange rit naar Les Sables d’Ollonne afgelegd. Caimin startte in dezelfde wedstrijd voor het team uit Calais. Een dag later kwam de rest van mijn team vanuit Cambrai. Van mijn 4 teamgenoten kende ik alleen Kenneth Vandendriessche. Ik was heel blij dat hij erbij was. Kenneth kon veel Franse informatie, die ik meestal niet begreep, vertalen.  De trainer van het team sprak gelukkig ook goed Engels. Zaterdag stroomde ons hotel vol met duathleten. Het hele hotel stond vol met fietsen. Het was zondag ook wel leuk om te ontbijten tussen de concurrenten voor de wedstrijd ‘s middags.  De wedstrijd was pas om 16.00 uur, maar de tijd ging snel. Na het EK en WK zijn de Grand Prix wedstrijden het hoogst haalbare niveau voor een korte afstand duathleeten. Ik wist niet goed wat ik van de wedstrijd moest verwachten, maar de wedstrijdspanning viel mee. Ik was blij toen ik zag dat er een paar duathleten meededen die in 13 maart in Meaux vlak voor of achter me zaten. Om 14.00 startte de dames. De wedstrijd werd gewonnen door Ruth van der Meijden en Monique Burgers werd 22e. Tijdens de wedstrijd zijn we ons klaar gaan maken om in te fietsen. Om  16.00 uur werden de teams één voor één aan de start geroepen op basis van de ranking van vorig jaar. Mijn team kwam als 12^e van de 14. Er stonden dus 14 keer 5 deelnemers aan de start. Ik stond dus achteraan.  De eerste kilometer ging niet enorm hard, omdat er geen plaats om in te halen was. Na een paar honderd meter moesten we over een fietspad lopen. Dat werkte als een trechter. Achterin viel het zelfs een beetje stil in de bocht.  Na een kilometer was er plaats om in te halen.  Ik ging wat deelnemers voorbij, maar de grote groep liep langzaam van me weg.  Na 2 km had ik het even moeilijk. Vlak voor me viel een gat en mijn benen begonnen al vol te lopen. Gelukkig ging het daarna weer wat beter. Ik kon het tempo volhouden.  De eerste wissel na 5 km was zoals verwacht chaos. Ik liep niet in de grote groep, maar toch was het druk. De uitgang van de wisselzone was heel smal en daar viel iemand voor me. Ik kon eromheen, maar toen werd ik bijna door iemand anders die langzaam opstapte de hekken in gedrukt.  Mede door de val was de aansluiting bij het peloton niet meer mogelijk. Ik reed in een groep van ongeveer 8 man 300m achter het peloton.  Maar we kregen het gat niet dicht. Kenneth had iets sneller gelopen, maar zat door een slechte wissel bij mij in de groep. Hij reed soms hard op kop. Halverwege het fietsonderdeel van 30 km zaten hadden we het gat tot het peloton bijna dicht, maar daarna werd de achterstand weer groter. De redding kwam van achteruit. Er zat nog een grote groep van ongeveer 20 achter ons met daarin de twee gebroeders Thesse van mijn team. Toen die ons bijhaalde zaten we al heel snel bij het peloton.  De laatste 7 kilometer fietsen waren heel spannend, want mijn voorband liep heel langzaam leeg. Ik kon daardoor nauwelijks een bocht nemen, maar handhaven in de groep was geen probleem, want de meeste anderen namen de bochten vierkant. Door mijn band ging ik bijna achteraan het peloton de wisselzone in. Dat kostte heel veel tijd.  De tweede wissel was namelijk chaos in het kwadraat. Echt niet normaal. De hele groep van 65 moest afstappen op een stuk van nog geen 2 meter breed en dan rond een keerpunt. Mijn fiets viel ook bijna van de rek, omdat mijn stuur in de derailleur van de fiets naast me hing. Ik snap waarom de wisselzone zo smal was. Dat is lompigheid of sensatiezucht. De tweede run kon ik moeilijk een goed tempo kiezen. Ik ben gewend aan 2.5 km en nu moest ik 5km lopen.  Ik kon nog een redelijk tempo blijven lopen, maar in zo’n deelnemersveld loop je dan achterin.  Helaas kon ik geen goeie eindsprint meer opbrengen. Ik verloor daardoor 4 plaatsen in de laatste 200m. Ik was 50^e in 1:17.19. De andere teamleden kwamen als 28^e , 37^e, 44^e, en 54^e over de finish. Ons team was daarmee 11^e van de 14. Van de Nederlanders was Wouter kegge 12^e , Caimin Stevens 43^e en Gert-jan Liefers  viel uit in de laatste run.
link uitslag

Komend weekend (3 april) Grand Prix duathlon les Sables d’ollonne
Komende zondag start ik in een grote internationale duathlon in Frankrijk. Ik start daar tussen de elite duatleten voor het Franse duathlon team uit Cambrai. Het wordt mijn eerste wedstrijd voor het team. De GP duathlon in les Sables d’ollonne is 1 van de 5 wedstrijden die deel uitmaken van de Grand Prix serie. Het is de hoogste divisie duathlon waar teams van 5 personen uit heel Frankrijk het tegen elkaar opnemen. Steeds tellen de resultaten van de beste 3 teamleden. Aan het eind van het seizoen degraderen de teams die het slechtst gepresteerd hebben naar de 2^e divisie. Aan deze wedstrijden doen ook wereldtoppers van buiten Frankrijk mee. Het is dus een soort van mini EK. Ik zal dus flink aan de bak moeten. De afstanden zijn nieuw voor mij. Het is een 5-30-5 stayerduathlon. Van mijn teamgenoten die zondag starten ken ik alleen de Belg Kenneth Vandendriessche. Ik verwacht dat de andere teamleden ook weinig ervaring hebben op dit niveau, want het team is vorig jaar gepromoveerd uit de tweede divisie.

Website van het team: www.cambraitriathlon.fr

Duathlon Hilversum 20-03-2011
De duathlon in Hilversum was de eerste wegduathlon in Nederland. Onder de deelnemers waren veel bekenden van de duathlonselectie. Genoeg concurrentie dus. Na de start liep ik in tweede positie achter Wouter Kegge. De eerste run van 5km bestond uit 4 rondes. Het rondje was onverhard en er zaten 2 gemene klimmetjes in met nog vervelendere afdalingen. Na de eerste ronde moest ik Wouter een stukje laten lopen. Toen ik als tweede bij de wisselzone aankwam zag ik Wouter nog net op zijn fiets stappen. Na een aantal kilometers kwamen, zoals verwacht, een aantal atleten voorbij waaronder Michel van der Wall, Erik-Simon Strijk en Maikel Zuijderhoudt. Ik kon ze een heel eind volgen maar op het lange rechte stuk in de tweede ronde van 10km reden ze van me weg. Ik had helaas niet de super benen van vorige week. Met lopen werd ik in het begin door een voor mij onbekende deelnemer ingehaald, omdat ik niet snel op gang kwam. Ik liep steeds 10m achter hem. 20 meter voor de finish haalde ik hem in de bocht in. Ik kwam toen ten val, omdat hij mijn hak aantikte. Hij schrok, omdat hij me niet zag aankomen. De schade bleef beperkt tot een schaafwondje op mijn knie. Gelukkig viel die jongen zelf ook waardoor ik 10 meter verder voor hem kon finishen. Ik snap niet dat organisatoren een finish maken 20m na een bocht. Dit zou toch voorkomen kunnen worden denk ik. Ik schat dat ik rond de 8^e plaats overall ben gefinisht. Er is nog geen uitslag, omdat die handmatig verwerkt moet worden. Ik weet wel dat ik 1^e Junior was, want daarvoor mocht ik op het podium verschijnen.

Duathlon Meaux (Frankrijk) 13-03-2011
De duathlon in Meaux was mijn eerste wegduathlon dit seizoen. Hij was ook meteen een belangrijke wedstrijd, omdat ik hier moest bewijzen dat ik voldoende in vorm was voor het EK duathlon 16 april in Limerick (Ierland).De wedstrijd bestond uit 5 km lopen, 23 km fietsen en 2.5 km lopen. Het fietsen was 1 grote ronde met in het begin een steile klim. Die had ik van tevoren met de fiets verkend. De rest van de ronde had ik de vorige dag vanuit de auto bekeken. Het fietsparcours was nergens echt vlak en de wind had op veel stukken vrij spel. Het aantal ingeschreven deelnemers bij de mannen was maarliefst 400 en die moesten allemaal tegelijkertijd starten. Vlak voor de start was het een heel gedoe om iedereen achter de startlijn te krijgen. De jury riep steeds dat iedereen achter de lijn moest, maar ik deed natuurlijk net of ik gek was om een plekje vooraan te bemachtigen. Uiteindelijk moest ik genoegen nemen met een plaats op de derde rij vlak achter Armand van der Smissen en vlak voor Erik van der Heijden. Iedereen stond strak tegen elkaar aan gedrukt. De atleten voor me waren gelukkig goed weg zonder valpartijen. Zoals verwacht ging de eerste kilometer hard. Na twee kilometer begon het voor me te breken. Na de eerste ronde van 2.5 kilometer voelde ik me nog heel goed en begon ik één voor één wat lopers in te halen. Vlak voor de wissel kon ik aansluiten bij de kopgroep waar alleen de winnaar van vorig jaar, Julien Brazy, nog ruim voor liep. Door de snelste wisseltijd in de wedstrijd zat ik voorin de groep op de fiets. Ik had een beetje schrik voor de steile klim in de eerste kilometer, maar in plaats van dat ik ingehaald werd, haalde ik nog iemand bij. Op het eerste rechte stuk kwam de groep me voorbij. Ik hield steeds afstand, omdat het een niet-stayer wedstrijd was. Steeds kwam er weer iemand voorbij waardoor ik ook weer afstand moest houden. De andere deelnemers trokken zich veel minder aan van de niet-stayer regel. Zelfs met jurymotor in de buurt was de afstand die ze hielden eerder 3 meter dan de toegestane 10 meter. Omdat ik afstand moest houden kon ik op de eerste 10 km wind mee goed drinken en krachten sparen. Op de terugweg ben ik de groep snel voorbij gereden, omdat ik zag dat ze een gat hadden laten vallen naar Armand en nog een andere Franse deelnemer. De weg liep daar best flink omhoog en de tegenwind was sterk. Het lukte me niet om het gat te dichten. Eerst reed ik nog een stukje weg van mijn groep, maar ze zaten al snel weer in mijn wiel te stayeren. Ik hoorde wel dat er iemand een straf kreeg van de jury. Ik schat dat mijn poging 3 km duurde. De rest van het fietsonderdeel ben ik achter de groep blijven hangen. Ik ging wel als eerste de wisselzone in. Ik kwam snel op gang met lopen. Ik was de eerste van mijn groep. Bij het keerpunt zag ik dat ik kort achter plaatsen 2 t/m 5 liep. Na het keerpunt schrok ik ook wel even want er kwam een enorm lint van deelnemers achter me aan. Ik liep langzaam in op Armand (plek3) en plek 4, maar ik kwam net te kort aan de finish. Ik werd in de laatste 150m zelfs nog door iemand voorbij gesprint. Mijn eindtijd was 1:01:30, 50 seconde achter winnaar Julien Brazy. Ik was 6^e overall en 1^e junior. Mijn prestatie was voldoende voor deelname aan het EK. Ik heb er al zin in. Echt fijn dat dat een stayerwedstrijd is.

Link uitslag
Link verslag triathlonweb
Link verslag Losse veter

NK crossduathlon Almere 6-03-2011
De vrijdag voor het NK crossduathlon was ik thuisgekomen van een trainingsstage met de duathlonselectie in Portugal. Het was lekker weer en ik heb ondanks materiaalpech (gebroken spaak, gebroken ketting en twee lekke banden) goed kunnen trainen. Ik kon heuvelachtige fietstochten boven de 100 km al  goed aan. We hebben één keer 140km gefietst. Zo ver had ik nog nooit gefietst. De voorbereiding op het NK door de zware trainingen en het reizen helaas niet optimaal. In Portugal had ik van de andere duathleten gehoord dat het parcours in Almere heel modderig kon zijn. Tijdens het infietsen kwam ik erachter  dat het laatste deel van het fietsrondje ondanks een droge week inderdaad modderig was. Mijn fiets was al bedekt met een dikke laag modder. Door het poetsen van mijn fiets was het al snel laat geworden en kon ik niet zolang inlopen als de bedoeling was. We moesten twee rondes van 2 km lopen, twee rondes van 6 km fietsen en nog één ronde van 2 km lopen. Aan de start was het vrij makkelijk om op de eerste rij aan te schuiven. Bij de start was ik goed weg. Ik lag tweede achter Milan brons. Ik had geen lekker gevoel in mijn benen. Ze waren koud en stijf. Toch kon ik een goed ritme behouden. Ik besloot ondanks het slechte gevoel flink door te trekken na een kilometer. Ik wist dat ik tijdens het lopen makkelijker tijdwinst kon pakken dan met fietsen dus wachten was zinloos. Ik ging alleen aan kop en kwam als eerste bij de wissel. Jorik van Egdom haalde mij daar in, omdat hij met loopschoenen fietste. Ik haalde hem snel weer in maar echt veel harder ging ik niet. Mijn bovenbenen protesteerde hevig. Dit voelde dat het een moeilijke dag ging worden. de concurrenten uit Almere, Jarrich van Woersem, Omar Brons en Milan Brons, kwamen al in de eerste ronde voorbij. Jarrich en Omar gingen erop en erover. Ik kon niet reageren. Milan kon ik wel een flink stuk volgen. Ik merkte toen hoeveel het op sommige stukken scheelt al je het parcours goed kent. Bij sommige bochten vroeg ik me af waarom ik die de eerste ronde niet zo had aangesneden. Uiteindelijk moest ik ook Milan laten gaan. Ik kreeg mijn benen gewoon niet aan de gang en door het hobbelige en glibberige parcours zat ik nergens lekker op mijn fiets. De tweede run ging gek genoeg wel weer goed. Opgejaagd door Jorik van Egdom, die in de wissel weer vlakbij gekomen was, haalde ik Milan al snel in. Omar zag ik in de verte lopen. Dat zag er niet snel uit. Ik gaf alles wat ik had in de laatste kilometer, maar het gat van een minuut was te groot om dicht te lopen. Achteraf baalde ik wel, want ik had zeker kunnen winnen als ik fit was geweest. Ik was ook wel blij dat ik met zulke zware benen toch nog het podium behaald had.   

Trainingsstage Portugal 24-02-2010
Vandaag vertrek ik voor een week naar het zuiden van Portugal. In het plaatsje Monte Gordo zal ik met 10 anderen van de duathlonselectie gaan trainen om een basis te leggen voor de eerste wegduathlons van het seizoen. Dat gaat daar prima met 20 graden en geen regen.

NK cross Hellendoorn. 20-02-2011

Het was de eerste keer dat ik aan een Nederlands Kampioenschap cross mee ging doen. Daarvoor moesten mijn vader en ik een vrij lange reis naar Hellendoorn maken. Onderweg haalde we in Nuenen Tom Rademaker op, met wie ik vaak op woensdag in Eindhoven train. De start was om 13.00 uur en de afstand van de cross was 7.9 km. Voorafgaand aan onze wedstrijd was de wedstrijd van de Jongens B. Daar deden een aantal bekenden mee. Jorik van Egdom, die ook bij duathlon selectie zit, won daar. Dit was echt geweldig om te zien en het was een goede motivatie voor mijn eigen wedstrijd. Ik had voor de wedstrijd nog een klein beetje last van mijn kuit waar woensdag tijdens de training flink de kramp in schoot. Met inlopen voelde het gelukkig goed genoeg om me niet in te hoeven houden tijdens de wedstrijd. Bij de start stond ik naast triatleet Marko Akershoek en Tom Rademaker. Dat was achteraf gezien niet handig. Het werd door een bruggetje 200m na de start al snel smal. Normaal gesproken is het dan vechten met de lopers naast je om een goede positie maar ik wilde Tom niet naar achter trekken. Hierdoor raakte ik achterop. Gelukkig werd ik op het bruggetje nauwelijks afgeremd en kon ik daarna vrij gemakkelijk inhalen zonder extra meters te maken. Het tempo lag in het begin niet zo hoog. Het deelnemersveld was na 800m nog niet uit elkaar geslagen. Op de klim van bijna een kilometer liep ik langzaam richting de koplopers. In de beruchte kuil kwam ik in de afdaling bij de kop. Maar de kuil uitlopen was enorm zwaar. Daar hoefde we gelukkig maar 1 keer doorheen. Er lag losse zand en het liep steil, nee enorm steil omhoog. De klim duurde mij net wat te lang waardoor ik weer zo’n 6 meter achter de kop liep. Ik was niet van plan om dat gaatje, hoe klein ook, dicht te lopen. Door de kuil sloeg mijn ademhaling een beetje over de kop en ik wist uit vorige wedstrijden dat die jongens mij er vroeg of laat toch wel af zouden lopen. In de afdaling kwam mij Edwin de Vries voorbij. Dat was de winnaar van de Mastboscross dus die gunde ik het ook al heel snel om mij te lossen. De tweede ronde kwam Wouter Heinrich bij mij lopen. Zijn tempo kon ik wel volgen. In de klim van de derde ronde had ik het heel zwaar. Ik was echt bang dat ik in zou gaan storten of de finish niet meer zou halen. Gelukkig zag ik dat de jongens voor mij het ook heel zwaar hadden. Ik had de koplopers nog steeds in zicht. In de afdaling ging het al weer beter en kon ik zelfs een beetje uitrusten in de rug van Wouter Heinrich. Ook in de laatste ronde kon ik bij hem blijven. De laatste kilometer zagen we Jordi Baars terugvallen uit de kopgroep. Wouter Heinrich versnelde zoals verwacht op een bochtig stukje.  Ik moest hem laten gaan. Jordi Baars kwam wel heel dicht in de buurt, maar ik had te weinig eindsprint over om hem te passeren. Ik finishte een seconde achter hem op een 7^e plaats in 28.13. Het verschil met de winnaar Timothy Vergauwen was 51 seconde. Dit viel me mee, omdat het parcours heel zwaar was.